Μου λείπεις κι απελπίζομαι

Δημιουργός: Μαρία Χ., Μαρία Χατζηγιάννη

Καλησπέρα σας...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Καταμεσίς του ουρανού ραγίζει τ' όνειρό μου
Και πέφτουνε τα δάκρυα ποτάμι στη βροχή
Διόλου πια δεν ωφελεί να κάμω το σταυρό μου
Καμέλια που μαράθηκε του έρωτα η ευχή...

Και πώς μπορώ να σ' αγαπώ.. χαρά σαν δεν σου δίνω ;
Καράβι που τσακίστηκε στα βράχια η ζωή
Γεννήθηκα γνωρίζοντας να τρώω και να πίνω
Κι αυτήν την απουσία σου την είχα στερηθεί...

Μα τώρα πια τί όμορφο μένει να κυνηγήσω ;
Έχω χορτάσει εραστές κι ανίδεα φιλιά
Ας ήταν στην αγκάλη μου μια νύχτα να σε κλείσω
Να πιω όλη την πίκρα σου μαθές γουλιά - γουλιά...

Μου λείπεις κι απελπίζομαι που φεύγουν οι στιγμές μας
Σαν έρημα μικρά πουλιά πετούν στο πουθενά
Δεν φτάνει που σκορπίστηκε στην έρημο το χθες μας
Πρέπει κι αυτό το σήμερα θανάτους να γεννά ;...

Και συ τώρα που βρίσκεσαι ;.. Σε ποιές πλαγιάζεις τύψεις
Κι είναι τα μάτια σου θολά.. τα χείλη σου σφιχτά ;
Σε πόσες άγριες φθορές ζητούν να υποκύψεις
Και καταπίνεις τη ντροπή με αναφιλητά ;...

Μα γω θα στέκω πλάι σου.. ό,τι η ζωή κι αν φέρει
Για δεν μου είναι μπορετό μόνο να σε θωρώ
Μία ψυχή τον έρωτα ως πότε να υποφέρει
Με δίχως στην αγκάλη της μιαν αδελφή ψυχή ;...





17-11-2007

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-11-2007