Ισως και να' ναι αργά

Δημιουργός: giannisanas

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κομμάτια οι ρυθμοί
στα θρύψαλα του καθρέπτη τα πεινασμένα είδωλα.
Οι θυσίες μας δεν εισακούστηκαν
οι θεοί κρίναν αλλιώτικα.
Στην σκοτοδίνη του καιρού του ρημαγμένου
το αστέρι στις άκρες του πόνου
παριστάνει τον άγγελο.
Αλλά εμείς ξέρουμε
-η σοφία μιας ζωής που μας εξάντλησε-
ότι δεν υπάρχουν οι άγγελοι
είδωλα φανταχτερά στα κατάρτια των πόνων.
Κι όπως κόβουμε τα ξάρτια σα κάθε ελπίδα
τα μάταια χέρια μας υψώνουμε
κραυγή απ' το πουθενά
στον κλεισμένο αρίζοντα.
Ω φως, αστέρι του άλλου κόσμου
θα ταξιδέψουμε μαζί σου
τώρα θα φανερώσεις την ψυχή σου.
(Αν μας αγαπάς Θεέ
πάρε μας κοντά σου)
Και εξαντλήθηκε το νερό όπως και η δίψα
το στέγαστρο του ουρανού κατέρρευσε
μια περισπωμένη που τόνιζε την αμαρτία μας.
Στα χάη του άρρητου ξεπετάχτηκα
κι απίθωσα το είναι μου στον κίνδυνο του δέους.
Ξέρεις, ή μάλλον δε ξέρεις, πόσο έφταιξες
κι η ζωή σου παίχτηκε τόσες φορές
σε τοσο μικρά πράγματα
που δεν τα λογάριασες.
Θλίψη πόνος καημός
η άσκοπος οδύνη.
Τώρα ο Θεός από σένα οδηγείται
Σφεντόνα στο χάος
την αυταπάτη της ζωής
που σα σκόνη τινάχτηκε
απ' τους ώμους σου στερήθηκες
και τώρα ίσως και να 'ναι αργά.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-11-2007