Έπιασε να βρέχει μνήμες ο ουρανός

Δημιουργός: mikrimagissoula

"...Ούτε που σαλεύει το νερό,ούτε μου μιλούν οι γλάροι...μου άργησες πολύ...πες μου πως θα 'ρθεις,πριν να σβήσουνε οι φάροι..."

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έπιασε να βρέχει μνήμες ο ουρανός
-αχ!...μνήμες ο ουρανός-...

Δυο ζευγάρια μάτια,
νοητή γωνία
Σκόνη στα σημεία,
που μ΄είχες γνωρίσει...

Το μικρό μου χέρι,
τρέμει να τ΄ αγγίξεις
Ίσως το τολμήσεις
κι η στιγμή γυρίσει...


[B]Έπιασε να βρέχει μνήμες ο ουρανός,
στα θολά μου μάτια, στάζει ο καιρός
Κλείστηκαν κι οι λέξεις σε μια χούφτα άμμο
τόσο που μου λείπεις, όλο και σε χάνω[/B]


Έπιασε να βρέχει μνήμες ο ουρανός
-αχ!...μνήμες ο ουρανός-...

Μια αθώα λέξη,
πάντα περιμένει,
στων χειλιών δεμένη
τ΄ άκαιρο αντίο...

Αν μ΄είχες πιστέψει,
σ΄ ένα βράδυ πάνω,
της καρδιάς το φάρο
θ΄ άναβα για δύο...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-11-2007