Στη Μνημη Τησ Μαριασ Μου

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Στη Μνημη Τησ Μαριασ Μου</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Στη Μνημη Τησ Μαριασ Μου</b><p>Δημιουργός: marakos1948, <i>Μάριος</i><p><i> Επειδή τούτο το όμορφο κομματι της ζωής μας ίσως να μη λειτουργήσει μέχρι και μετα την 26-11 ημερα του θανάτου της πρώτης μου γυναίκας,επιτρέψτε μου να την μνημονεύσω λίγο πρώιμα</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Το σαλόνι ολόφωτο,προσωπα χαρούμενα,χερια ολάνοιχτα σε αγκαλιές για να κλεισουν μεσα τους όλο το συμπαν,η κοινή γιορτή μας,Μάριος και Μαρία.Μια μερα που την γιορταζαμε παντα μαζι με πολλούς φιλους και συγγενείς να γεμιζουνε καθε γωνιά του σπιτιού.Μικρά παιδιά να τιτιβιζουνε γυρω απο το παραφορτωμένο γιορταστικό τραπεζι και μαζι τους η διχρονη εγγονή μας.Ποτήρια με γλυκόπιοτη σαμπανια υψωμενα ως τα ουρανια ,μυριόστομες ευχές.<br />
Και εσυ με ακουμπισμενο το πανέμορφο κεφαλακι σου στον ώμο μου να χαμογελάς απο ευτυχια, ριχνωντας μου ματιές με σημασία για το τι θα επακολουθούσε μετα το σβύσιμο των πολυελαίων.<br />
Ακουραστη να περιποιησαι τους παντες και εγω να σε θαυμάζω και ναμαι περήφανος που ειχα τετοια συντροφο και να σε γεμίζω μυρια ευχαριστώ καθε στιγμή,καθε λεπτό για οσα εκανες για μένα..για μάς.<br />
Δεν σ φηνα ομως και καθόλου ήσυχη.. ευρισκα στον τόσο χαλασμό την ευκαιρια για ενα κλεφτό σου φιλι κι εσύ κοιταγες ανήσυχα μη μας παρει κανενα μάτι.<br />
Σ αγαπώ Μαριέ μου,σ αγαπώ Μαρία μου,να ζήσουμε .................................................<br />
Ξαφνικά, δυνατός αγέρας εσπρωξε με δυναμη τα πατζούρια και μπήκε ακάλεστος στο σπιτικό μας.<br />
Ηταν προπομπός της παγωμένης ανάσας του μαυρου καβαλάρη που ακολουθούσε καλπάζωντας ξοπίσω του..<br />
Τα φώτα έσβυσαν και μαζί τους και η γιορτή μας ...<br />
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------<br />
ζυγωνει η ωρα που τ αστερια θα χαμηλώσουν ξανά ,που τα γκρίζα συνεφα θ ανοιξουνε για λίγο το παραθυρι για ν ανασανουν οι αγαπημενες ψυχές στον κόσμο μας..<br />
ζυγώνει η ώρα και εγω μπροστά στο πουθενά περιμένω να κρυφτεί και το τελευταιο φως του ήλιου.<br />
χερια απλωμενα εξω στην υγρασια,δεκτες ακτινων απο το αχανές συμπαν που απλωνεται απο ακρη σε ακρη στο στερέωμα το ψυχρό και ανεκφραστο.<br />
Καπου εκει εισαι κρυμμένη στα σίγουρα πνευμα ονειρικό,ψυχή αγαπημενη και μου χαμογελάς..<br />
στερεψαν πια τα δακρυα,τ αφησα σ εκεινο τον κορμό του κυπαρισιού,που τα ριζά του χάιδευαν τα μαλλιά σου΄.<br />
Ωρες ατέλειωτες ακουμπούσα το αυτί μου στο ζωντανό ξύλο για ν ακουσω εστω και ενα ψιθυρό σου.<br />
σου μίλαγα αλλα απαντηση δεν ειχα απο τα κερασενια χειλη που κάποτε γλυκοφιλουσα...μετα έφευγα οσο πιο αργά γινότανε...<br />
οταν εβρεχε ,εβρεχαν και τα δικά μου μάτια στο κουγκι που τα βροχινα νερά γινοντουσαν ενα μ αυτα<br />
Υποφερα με τη σκέψη οτι θα σε μουσκευε η βροχή...<br />
Τωρα τα μαλλιά ασπρισμενα απο κεινη τη νυχτα, αρχιζουν ν αραιώνουν αλλα όχι και οι θυμησες.....αυτες ειναι ολοζωντανα νεανικές σαν τοτε θυμάσαι?<br />
"Αυτα τα λέτε για να ρίξετε τις γυναίκες κύριε?" ,.."Εσένα θέλω να ρίξω ομορφια μου, μόνο εσένα"..<br />
και θαρώ πως ητανε ενα υπέροχο "ριξιμο" και για τους δυό.που όμως δεν κράτησε για πάντα...<br />
Αποψε δεν θα γιορτασουνε τα παιδιά μας,όπως και ολα αυτα τα χρόνια που δεν εισαι κοντά μας,απλα τους καλεσαμε μαζί με μια γλυκεια ψυχή που εδω και καποιους μηνες με συντροφευει και σε τιμά κι εκεινη μαζί μου,να πιουμε ενα κρασί στη μνημη σου..<br />
αιωνία σου η μνήμη ακριβή μου<br />
ο Μαριός σου<br />
<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-11-2007</td><td valign=top></td></table><br />