Είναι τα λόγια σας φτηνά / Αυτή η νύχτα

Δημιουργός: Μαρία Χ., Μαρία Χατζηγιάννη

Καλημέρα σας...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Είναι τα λόγια σας φτηνά...

Απόψε άγρια με δέρνει η μοναξιά
Μα είναι άδικο να θλίβεσαι για μένα
Μες στο σκοτάδι θα ανάψω μια φωτιά
Τα όνειρά μου για να κάψω τα γδαρμένα...

Απόψε βρήκα το κουράγιο να στο πω
Πως τίποτε δεν μ' απομένει πια να νιώσω
Μπήκα νωρίς σ' έναν παράδρομο σκληρό
Και δεν μου είναι μπορετό να σε πληγώσω...

Οι μέρες πνίγουν την ανάγκη μου στο φως
Μ' αυτή η νύχτα την σιωπή μου ξεγυμνώνει
Και με καρφώνει άγρια ο στεναγμός
Σ' έναν σταυρό που όσα πόθησα σκοτώνει...

Απόψε γίνηκαν οι φίλοι μου εχθροί
Δεν θέλω άνθρωπο στο δρόμο ν' ανταμώσω
Θέλω στον πόνο να βουλιάξω μοναχή
Ώσπου να βρω έναν βυθό για να ξαπλώσω...

Απόψε κράτησα στα χέρια μου το χθες
Σαν άμμος γλύστρησε μες απ' τα δάχτυλά μου
Κι έμειναν μόνο δύο κόκκοι.. ενοχές
Μες στις παλάμες.. για να διώχνουν τη χαρά μου...

Απόψε φύγετε ! Δεν θέλω να σας δω !
Έκλεισα πόρτες και παράθυρα στο ψέμα
Παρηγοριές δεν θέλω πια να καταπιώ
Μα να μεθύσω με το ίδιο μου το αίμα...

Φόρεσα έναν φλογισμένο κεραυνό
Που πυρπολεί κάθε νυχτιά τον εαυτό του
Σκίζει για λίγο τα ουράνια στα δυο
Κι ύστερα σβήνει στο απέραντο κενό του...

Απόψε αφήστε με σας λέω μοναχή !
Ποιόν ενοχλώ μες στην απέραντή μου θλίψη ;!
Κλείστε τ' αυτιά σας.. γιατί τούτη η ιαχή
Την εύθραυστή σας ακοή ίσως ραγίσει !...

Κι αν ήρθατε μες στη δική μου τη ζωή
Δεν σας το ζήτησα εγώ.. μα ο εαυτός σας
Ορέχθηκε την δακρυσμένη μου πνοή
Μου κλέψατε κάθε χαρά.. για το καλό σας...

Μα είναι άπληστοι οι άνθρωποι θαρρώ
Κι αν δεν στραγγίξουνε την κάθε μου ελπίδα
Αφηνιάζουν μ' όλα εκείνα που μπορώ
Και μ' όλα τ' άλλα που στα "θέλω" τους δεν είδα...

Κάμετε λέω το λοιπόν μια προσευχή
Μήπως και ζήσετε μια μέρα παραπάνω
Κι αφήστε με να περπατώ μες στη βροχή
Είναι τα λόγια σας φτηνά.. και δεν τα φτάνω...


6-12-2007 (στη δουλειά)

-----------------------------------------------------------------
Αυτή η νύχτα...

Αυτή η νύχτα μου σκοτώνει τις σιωπές
Με όσα ήθελα να κρύψω από μένα
Μέσα στα μάτια μου καρφώνει ενοχές
Για τα μελλούμενα και για τα περασμένα...

Αυτή η νύχτα με κερνάει μοναξιά
Σε ένα δάκρινο κρυστάλλινο ποτήρι
Μα με την πρώτη της ανάγκης ρουφηξιά
Ξέρω.. επάνω μου ο έρωτας θα γείρει...

Αυτή η νύχτα σε κλειδώνει μοναχό
Σ' ένα κελί που μοιάζει σπίτι στοιχειωμένο
Ψάχνω διέξοδο.. να 'ρθώ για να σε δω
Μα τ' όνειρό σου το κρατάς καλά κρυμμένο...

Αυτή η νύχτα.. δες.. χιλιόμετρα σκορπά
Ανάμεσά μας.. και τον πόθο δυναμώνει
Μα δίχως πόνο.. η ψυχή δεν τραγουδά
Σώματα κρύα.. η αγάπη δεν ενώνει...

Αυτή η νύχτα.. πώς βαθαίνει τις πληγές
Με ξαγρυπνά στα παγωμένα σου τα μέλη
Χαράζει μέσα μου χιλιάδες αμυχές
Μες στην καρδιά μου μπήγει τα γλυκά σου βέλη...

Αυτή η νύχτα.. σαν αντίγραφο του χθες
Καταρρακώνει στην ψυχή μου την ελπίδα
Απ' τα σκοτάδια της ξεθάβει αφορμές
Για να ραγίσει του κορμιού μου την ασπίδα...

Αυτή η νύχτα.. απ' τα μάτια μου περνά
Κλέβει το δάκρυ.. και το πίνει στην υγειά σου
Η απουσία σου κι απόψε με γερνά
Με τα απρόσιτα παράνομα φιλιά σου...

Αυτή η νύχτα.. ας πεθάνει την αυγή
Και την σκυτάλη της στο φως ας παραδώσει
Κόκκινος ήλιος το ξημέρωμα να βγει
Σε γαλανό ορίζοντα να μας ενώσει...



27-11-2007

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-12-2007