Ιουλιος 1974 (μέρος δεύτερο)

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Ιουλιος 1974 (μέρος δεύτερο)</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Ιουλιος 1974 (μέρος δεύτερο)</b><p>Δημιουργός: marakos1948, <i>Μάριος</i><p><i> απο το ημερολόγιο ενός νεαρού τότε επίστρατου και νύν ..ραμολί</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>    	<br />
Ξαπλώσανε όλοι γύρω γύρω απ τη βάση του αντιαεροπορικού πάνω στους μουσαμάδες τους και αφέθηκαν ο ύπνος να σφαλίσει τα βλέφαρα κάτω από τα λαμπερά πλουμίδια τ ουρανού. Άφησε την φαντασία του να ταξιδέψει στον κόσμο τ ονείρου σε μέρη ευδαιμονίας και ψυχικής γαλήνης,μακριά από τούτη την μίζερη πραγματικότητα, που δοκίμαζε σώματα μα και ψυχές .¨επί των όπλων,επί των όπλων¨¨ ακούστηκε δυνατά από κάπου πιο πέρα,εκεί που ο περιφερειακός δρόμος του αεροδρομίου προσέγγιζε τις θέσεις των αντιαεροπορικών όπλων τους.Ενας μονιμάς βαθμοφόρος κατέφθασε σχεδόν ουρλιάζοντας και στη δική του πυροβολαρχία.¨¨κοιμόσαστε ρε ζουλάπια?¨¨Τι απάντηση να δώσει κανείς σε κάποιον που όχι μονο δεν μπορούσε να εμψυχώσει τους μάχιμους αλλά απεναντίας να τους εξοργίσει?<br />
¨που είναι το περίστροφο σου υποσμηναγέ?¨¨γύρισε και τούπε με αισθήματα ανάμικτα απορίας και θυμού .΄΄δεν μας έδωσαν οπλισμό κύριε σμηναγέ ,παρα μόνο θήκες παρελάσεως ¨¨ απάντησε εκείνος νυσταγμένα. Ο πολλά βαρύς μονιμάς ,τον κοίταξε για λίγο βλοσυρά και καταπίνοντας την γλώσσα του αναχώρησε εσπευσμένα και σκούζοντας για να ξεσηκώσει και τις άλλες πυροβολαρχίες.<br />
Η εσωτερική επικοινωνία γινότανε με έρπον σύρμα τηλεφώνου που άπλωνε τα δίχτυα του σαν τον ιστό της αράχνης σε όλες τις θέσεις που βρισκόντουσαν τα αντιαεροπορικά όπλα.<br />
Iσως όμως και για να δοκιμάσουνε τα νεύρα των επίστρατων οι ιθύνοντες προτίμησαν τον ¨δια ζώσης¨τρόπο επικοινωνίας εκείνες τις στιγμές.¨¨Γρήγορα παιδιά,να επανδρώσουμε το όπλο¨φώναξε με φανερή ταραχή από την αιφνίδια διακοπή του ταξιδιού του στον ονειρικό κόσμο.<br />
Το τηλέφωνο,¨καβουρδιστίρι¨¨ όπως το αποκαλούσανε,χτύπησε μετα από ένα τέταρτο περίπου.¨τον υπεύθυνο,τον υπεύθυνο¨¨ ακούστηκε από την άλλη άκρη της γραμμής.Ο σμηνίτης που ήτανε πιο κοντά και το σήκωσε,τον φώναξε να σπεύσει για να συνεννοηθεί τείνοντας του το ακουστικό¨διατάξτε¨¨ είπε εκείνος ¨¨απασφαλιστε και στρέψτε το όπλο βορειανατολικά,..έρχονται εχθρικα αεροσκάφη να βομβαρδίσουν τους διαδρόμους¨¨ακούστηκε σχεδόν με ουρλιαχτά από την άλλη άκρη του σύρματος.<br />
Οι ώρες ήτανε κρίσιμες, καθώς έβλεπε περιμετρικά του διαδρόμου στρατιωτικά οχήματα να σταματούν επι τόπου και τους οδηγούς και συνοδούς τους να ξεχύνονται αλαφιασμένοι εκατέρωθεν του δρόμου προς τα ορύγματα κάλυψης για να προφυλαχθούν. Τα πάντα τα κάλυψε το σκοτάδι και μαζί με αυτό και τις ψυχές των νέων ανθρώπων που θα έμεναν εκτιθέμενοι στις βόμβες διασποράς του εχθρού.<br />
Βόμβες που σκάζοντας στους διαδρόμους εκτίνασσαν μικρά βομβίδια με μηχανισμούς πυροδότησης ανεξάρτητους χρονικά το ένα από το άλλο.<br />
Ο εφιάλτης κάθε αεροδρομίου, που στην ουσία καθιστούσε άχρηστους τους διαδρόμους απογείωσης-προσγείωσης μέχρι να εξουδετερωθούνε ένα προς ένα με κίνδυνο πάντοτε να εκραγούνε οποιαδήποτε στιγμή και να προκαλέσουνε θύματα..<br />
Φοβότανε αλλά έπρεπε να το κρύψει,καθώς οι σμηνίτες του από αυτόν περίμεναν να δώσει το παράδειγμα,να τους ενθαρύνει,να τους εμψυχώσει,..να μπεί μπροστάρης .<br />
Έσφιξε τα δόντια και δαγκώνοντας τα χείλη,έσπευσε ν αρπαξει μια δέσμη βλημάτων και να προχωρήσει προς το πυροβόλο.Αυτό ήτανε,..όλοι τότε τρέξανε στις θέσεις τους χωρίς κάν να τους πεί το παραμικρό.Σε λίγα λεπτά το μεγάλο αντιαεροπορικό είχε στραφεί προς το σημείο που εκείνος τους υπέδειξε.Οπλισμένο και απασφαλισμένο περίμενε να πατήσει εκείνος την πέδη (ποδοστήριο πυροδότησης) για να ξεράσει το θανατερό φορτίο του στα ύψη.<br />
Κάποια στιγμή ακούστηκε μουγκρητό κινητήρων και φάνηκαν τα φώτα θέσεως απ το θεριό που σε χαμηλό ύψος ερχότανε κατά πάνω τους,αλλά και οι προβολείς του που σάρωναν τον διάδρομο.<br />
Δεν περίμενε παρά το σύνθημα ¨¨πύρ¨¨για να πυροδοτήσει το όπλο.¨¨θα φας τα μούτρα σου κωλότουρκε¨¨είπε φωναχτά καθώς οι δικοί του είχανε ήδη το αεροσκάφος στα σκοπευτικά τους.Ξαφνικά ο ήχος του τηλεφώνου έσπασε την απόλυτη σιγή ¨¨προς Θεού ,ασφαλίστε όπλα,φίλιο αεροσκάφος, επαναλαμβάνω.. ασφαλίστε όπλα¨¨ακούστηκε ταραγμένα από την άλλη άκρη του σύρματος.Τα φώτα του διαδρόμου άναψαν ώστε το μεταγωγικό που λίγο έλειψε να καταρριφθεί από ασυνεννοησία ,να προσγειωθεί με ασφάλεια ,συνεχίζοντας την πορεία του προς τον χώρο στάθμευσης του.<br />
Δεν μπορεί να περιγραφεί η ανακούφιση που ένοιωσαν όλοι τους με την ευτυχή κατάληξη αυτού του συμβάντος ,καθώς παρόμοια κατάσταση αντιμετώπισαν μεταγωγικά μας που αναχωρώντας από την Σούδα προς την Κύπρο δυο μέρες πριν φορτωμένα με Λοκατζήδες , που όμως χτυπήθηκαν από Ελληνοκυπριακά αντιαεροπορικά έξω από το αεροδρόμιο της Λευκωσίας,,καθώς η μυστικότητα της αποστολής τους για να μη τα εντοπίσει η Τουρκική αεροπορία τα υποχρέωσε σε ¨σιγή ασυρμάτου¨¨και πτήση στα τυφλά με σβηστά τα φώτα θέσεως τους.<br />
Τα αποτελέσματα ήτανε τραγικά όπως πληροφορήθηκαν από το ¨¨ράδιο αρβύλα¨¨ ,καθώς ένα από αυτά καταρρίφθηκε ,με αποτέλεσμα να σκοτωθούνε πάνω από 30 παλικάρια μας. Ξάπλωσαν ανακουφισμένοι ξανά στους μουσαμάδες αλλά ο ύπνος είχε πια λακίσει απ τα βλέφαρα τους.Ξημέρωνε…<br />
Συνεχίζεται<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-12-2007</td><td valign=top></td></table><br />