Κάποτε

Δημιουργός: justawoman, Στέλλα Γεωργιάδου

μια καλημέρα, μακρινή κι αταξινόμητη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τα [B]κάποτε[/B] του έρωτα, λειψά
την πρώτη συλλαβή τους έχασαν
Τώρα, ένα [B]ποτε[/B]… κι ο τόνος
όλο γυρίζει στα φωνήεντα, ο άστατος

Του πόθου η αρπάγη –ελπίδα–
ταξιδιάρικο σκαρί
σε κάβο μίζερο δε δένει
στοργής λιμάνι

Αντισώματα υπό κατασκευή
τα μελαψά μου όνειρα
λιμνάζουν στη ροή του χρόνου
εικόνες επίπεδες
Μήτε κραυγή εξέχει, μήτε αύριο

Αν είχα
ένα απ’ τα λιγοστά φεγγάρια σου
τα χθεσινά στολίδια –σκιρτήματα–
θα θρυμματίζανε τον ουρανό
γυαλιά, καρφιά και να προβάλλει
νέο στερέωμα

Ρευστή η μορφή σου
στις υδατογραφίες της αφής
–περιγραφικό γεγονός–
Μια αίσθηση καινούρια, που αρνείται
όσφρηση, γεύση, ακοή… μα και τα μάτια
Μια αίσθηση αναμονή

Κι άλλες φορές θα μελετήσω
τους ελιγμούς, παράξενους θιασώτες
αυτής της πρόσκλησης
Χορός μελισσών σε άγνωστο κώδικα
Κι όσο θα συνωστίζεται η ανάγκη
θα καμαρώνω τα ευλύγιστα λόγια σου
που θέλγουν μιαν υπόσχεση
εις το διηνεκές παρούσα

Κατέλυσαν καρδιά μου οι εποχές σου
έξω απ’ τα μισοερειπωμένα τείχη μου
Κιτρινισμένες οι αφορμές
και πάλι, φθινόπωρο θ’ ανάψει

…μα ο λόγος ποτέ δεν αρκεί.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-12-2007