Σιγά μην του δώσω και τίτλο

Δημιουργός: ΠΥΘΙΑ, ΣΟΦΙΑ

...σιγά μην του βάλω και σχόλιο(του δημιουργήματός μου.Ο Θεός να το κάνει δημιούργημα.Αμήν.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Γιατί νοιώθω να σε παρακολουθούν καθημερινά τα στοιχιωμένα μου μάτια;
Γιατί σε βλέπουν,ενώ δεν το θες;
Γιατί αφού δεν μου το επέτρεψες,ούτε λεπτό;
Ποια δύναμη,γαμώτο έχει το γαμημένο βλέμμα της ψυχής μου που "νικά"
αυτά που προσπαθείς επιμελώς να μου κρύψεις;
Πως το λένε,πως τη λένε,τι όνομα να της δώσω,όταν όλες οι λέξεις έχουν ξεφτίσει,κι όσες δεν έχουνε ξεφτίσει,μπαλώνουνε κάτι κουρέλια βαλμένα σε πρόστυχα σώματα;
Τα μάτια μου που δεν έχουν κάτι το αξιοπρόσεκτο,δανείζονται...Το βλέμμα μου όμως
δεν θα καταφέρει να το αντιγράψει κανείς.Από το πιο ποταπό και θυμωμένο του συναίσθημα,μέχρι και της μεγαλύτερης χαράς μου.Καλούπωσε το,για να το έχεις πρόχειρο,άλλο κάτι,δε μπορώ να κάνω.Και πάλι άσκοπα θα το ψάχνεις.Γιατί ξέρω ότι το ψάχνεις.'Οπως θα το ψάχνω και γω.Αλλά για διαφορετικούς λόγους.Εγώ για λύτρωση,εσύ για εξιλέωση.
Εμένα γιατί με πλημμυρίζει,εσένα γιατί σε πνίγει.
Εσύ για μένα ο κόμπος,εγώ για σένα θηλειά.
Παράξενο δεν είναι;Εγώ που σε ήθελα μόνο ελεύθερο και τίποτα άλλο.Μόνο ευτυχισμένο.
Αλλά,τι λέω;Αφού είσαι.
Με λένε Σοφία και είμαι τυχερή.Γιατί αγάπησα.
*Α*Γ*Α*Π*Η*Σ*Α*
Χωρίς μπαλώματα,χωρίς ξεσκίσματα.
Μόνο με έναν ήλιο που δε σταμάτησε λεπτό να λάμπει μέσα μου.
Κάποτε,ίσως να σε ξαναζεστάνει.
Έχει αποθέματα αιώνων μέσα μου,οι ηλιαχτίδες του.
Άγνωστο το πως και το γιατί.
Κι όλες κρατήθηκαν για ένα μόνο σκοπό θαρρείς.
Τις βγάζω εγώ σιγά,σιγά,οι αυτές αποφασίζουν το πότε;
Κάποτε ίσως με καταλάβεις.
Σου το εύχομαι.Δεν το λέω από κακία.Το λέω,γιατί απλά δεν ξέρω να στο γράψω ή να στο ζωγραφίσω.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-12-2007