Με τα λογια της Σεβίλης

Δημιουργός: AndreasChristodoulou

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Περίμενα ,παντα περίμενα πως ένα δειλινό
θα διασχίσει τ’οδόφραγμα της ντροπής
Και θάρτει,τις ωραίες στιγμές μιας άλλης εποχής
Μάζι να ξαναζήσαμε κάτω απ’τον ίδιο ουρανό

Ήταν ωραίες εκείνες οι μέρες
Όλα τα τύλιγε η αγάπη μας και η χαρά
Η ζωή μας περνούσε καλή και γλυκειά
Σαν τρεχαντήρι αρμένιζε μες τους αιθέρες

Τότε που τον αγάπησα γιατι είχε λεβέντισσα καρδιά
Γιατι σαν φύσηξε άνεμος κακός ,
Κι έγινε ο κόσμος μας θολός
Μ’έκρυψε μες στη ζεστή του αγκαλιά

Αντέξαμε την οργή τις ριπές και τη λάβα
Ξεφύγαμε απ’τις νυχτερίδες του τρομου,τις συνωμοσίες
Τους ξένους ληστές,τις στυγνές πανοπλίες
Σε μια πατρίδα μοιρασμένη που την κρατάνε σκλάβα

Και ξαναπήραμε τη μοίρα στα δικά μας χέρια
Μεθύσαμε απ΄του ονείρου την πηγή
Στη γή μας πάλι φέραμε εκείνη την παλιά ζωή
Με τα λουλούδια και τ’αστέρια

Η ιστορια που θα σας διηγηθω ειναι αληθινη.Ξεκινησε το 1973.Ο Νίκος και οι Σεβίλη ειναι Κύπριοι.Εκείνος Ελληνοκύπριος απο την Αμμόχωστο 20 χρονών τοτε.Εκείνη ειναι Τουρκοκύπρια απο την Μόρφου και ηταν τοτε 18 χρονών.
Γνωρίστηκαν σε καποιο φεστιβαλ νεολαιας κι αγαπήθηκαν παράφορα.Ο έρωτας τους ομως γνώρισε πολλες δύσκολες στιγμές λόγω θρησκείας και λογω εθνικοτητας.
Συναντιόντουσαν κρυφά σε τοπους οπου κανενας δεν θα μπορουσε να τους δει και ειχαν παντα το φοβο μεσα στη καρδια τους .Ομως ο ερωτας τους κράτησε.
Μετα τη Τουρκιη εισβολη στη Κυπρο το 1974 οι δρομοι τους χωριστηκαν.Η Σεβίλη ζουσε στη κατεχομενη Λευκωσια .Εγινε καθηγητρια τουρκικης γλωσσας.Ο Νικος εφυγε για να σπουδασει στην Αθήνα ιατρική.Οταν τέλειωσε το πανεπιστημιο πήρε την ειδικοτητα του παιδίατρου.Δεν επεστρεψε ομως στην Κυπρο .Δεν μπορουσε να αντέξει τον καϋμο του .Ήθελε νάναι μακρυά . Εζησε και εργαστηκε στην Αθήνα .Δεν παντρεύτηκε ποτε του.΄Εμεινε πιστός στον έρωτα του.

Οταν το 2003 άνοιξαν τα οδοφράγματα ο Νικος ήρθε αμέσως στη Κυπρο.Πέρασε το οδοφραγμα και πηγε στη κατεχομενη Μορφου αναζητώντας τη Σεβίλη.Απο καποιους ντοπιους τουρκοκυπριους εμαθε οτι βρισκεται στη κατεχόμενη Λευκωσια .Πήγε εκει .Το τι έγινε στη πρωτη τους συναντηση μετα απο τριαντα χρονια δεν περιγραφεται.Εκεινη δεν τον αναγνωρισε αμεσως .Ο Νίκος ειχε αλλαξει.Μετα απο μερικά δευτερολεπτα ομως η Σεβίλη του έδωσε τα χερια .Τα δακρυα της επεφταν βροχή.Ο Νικος εσφιγγε δυνατα τα χερια της και τα φιλουσε.Η Σεβιλη ηταν το ιδιο ομορφη και γλυκεια οπως τοτε.Δισταζε να την αγκαλιάσει.Γυρω τους ηταν οι γονεις και τ’αδελφια της.
-Αγκάλιασε την παιδί μου μη φοβασαι- του είπε ο πατερας της με τα σπασμένα του ελληνικα.- Το’ξερε πως θαρθεις.Σε περιμενε.Τριαντα χρονια σε περιμενει-
Ο Νικος τοτε καταλαβε .Ουτε η Σεβιλη παντρευτηκε.Την αγκαλιαζε και τη φιλουσε σαν τρελλος.

Παντρευτηκαν το 2004 με πολιτικο γαμο.Το γλεντι που ακολουθησε θα μείνει στην ιστορια .Τουρκοκυπριοι και ελληνοκυπριοι στο ιδιο τραπεζι,ετρωγαν επιναν χορευαν γλεντουσαν μαζι μακρυα απο μιση, έχθρες και παθη,μακρυα απο τα φωτα της δημοσιοτητας.
Μετα απο συμβουλή των γονιων της η Σεβιλη εγινε Χριστιανη.Βαφτιστηκε Μαρια.Το ονομα της Παναγιας στην οποια (σα μανα του Θεου) πιστευουν και οι τουρκοκυπριοι.

Ο Νικος και η Μαρια ζουν σημερα και εργαζονται στην ελευθερη Λευκωσια.Ο Νικος ηταν αχωριστος φιλος του αδελφου μου Μιχάλη.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-12-2007