Χωρισμός … δίχως δάκρυ

Δημιουργός: Γιαννης Στιχακης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Λίγο ποτό σ ‘ ένα στεγνό ποτήρι
κι αφού είπαμε αλήθειες τώρα πια
άφησα μια λέξη χαμένη για χατίρι
στη γνώριμη μεγάλη μου ερημιά

την χάρισα στα μάτια μου και άδειασαν
και στέγνωσαν ξερά , στα βλέφαρα μου
τα δάχτυλα τα δυο δειλά σταμάτησαν
τα χείλη που σκορπούν τα όνειρα μου

.………………………

καλύτερα να φύγεις ξημερώματα
να μην ακούσω τη πόρτα όπως κλίνει
καλύτερα να φύγεις ξημερώματα
σαν μια σκιά που σημάδια δεν αφήνει

……………………….

κι αφού τελειώσαμε οτ ‘ είχαμε αρχίσει
σ ' ένα κρυφτό στο πέρασμα του χρόνου
απ ‘ τη στιγμή που μ ‘ είχες αφήσει
να χωριστούμε με το φίλημα του πόνου

μέσα σε κρίσεις στις ψυχικές δονήσεις
με κλάματα που δάκρυα δεν έχουν
με τυραννούν οι ζωντανές οι αναμνήσεις
που μόνο άντρες ξέρουν να αντέχουν

……………………..

καλύτερα να φύγεις ξημερώματα
να μην ακούσω τη πόρτα όπως κλίνει
καλύτερα να φύγεις ξημερώματα
σαν μια σκιά που σημάδια δεν αφήνει

………………………

τα άφησα τα μάτια μου και άδειασαν
και στεγνώσανε ξερά στα βλέφαρα μου
τα δάχτυλα τα δυο δειλά σταμάτησαν
τα χείλη που σκορπούν τα όνειρα μου

ούτε μια λέξη μην ακούσω παραπάνω
και μην ζητήσεις μια χάρη τελευταία
μην ακουστείς , έτσι θα μείνω εδώ πάνω
σαν άγαλμα στην στάση τη μοιραία
σπασμένο σε κομμάτια τη μοναξιά παρέα
[B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-12-2007