Με μαύρους νάρκισσους γεμίσανε τα βάζα

Δημιουργός: Μαρία Χ., Μαρία Χατζηγιάννη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σαν το κουβάρι έχω γίνει..μία μάζα
Χέρια και πόδια δεν χωρίζουνε,θαρρείς
Με μαύρους νάρκισσους γεμίσανε τα βάζα
Και τα ρολόγια σταματήσανε στις τρεις...

Πόσα θυμήθηκα σ' αυτό το άδειο σπίτι!
Κάθε γωνιά και μια ανάσα φλογερή!
Τώρα πληρώνω της σπατάλης μου το νοίκι
Με τα κοινόχρηστα του έρωτα μαζί...

Στην ίδια θέση τις παντόφλες σου φυλάω
Είχα μαντέψει και ποιο νούμερο φοράς
Με την εικόνα σου κοιμάμαι και ξυπνάω
Κι εσύ ξυπόλυτος στο σπίτι σου γυρνάς!...

Μ' αν τους ανθρώπους ενοχλεί η ευτυχία
Αφού μονάχα στις ταινίες τη ζητούν
Εσύ πώς ξέχασες εκείνη τη μαγεία
Κι ακολουθείς ό,τι χυδαίο κι αν σου πουν?!...

Μα σε κοιμίζουν ιδρωμένα τα σεντόνια
Και σε χτυπούν οι αναμνήσεις σαν σφυριά
Μπροστά σου βγαίνουνε σαν κόρακες τα χρόνια
Και οι γυναίκες σαν ψωριάρικα σκυλιά!...

Κι εσύ το μάρτυρα..πώς βάλθηκες να παίξεις?!
Για να μην δώσεις αφορμή για να μιλούν!
Μα κι ως το τέλος,αχ,ψυχή μου, αν αντέξεις
Τροφή θα δώσεις στους αχρείους για να ζουν!!!...

5/12/2004

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-12-2004