ο Σκύλος και ο ψύλλος

Δημιουργός: buteo68, Σαράντης

οπου σκύλος= εγώ οπου ψυλλος = η σκιά του εαυτού μου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ένα πρωί την βόλτα μου πήρα ράτσας βαρβάτης σκύλος
Στο πάρκο περιπάτησα ,παρέα μου ένας ψύλλος
Μόλις που εκάθησα και έξυσα την πλάτη
Αυτός πολύ αγρίεψε ξεσήκωσε τη πλάση

πολύ με πείραξε αυτό, του φώναξα του ψύλλου
δεν είναι πράγματα σωστά ενός καλού μου φίλου
Δεν είναι φίλε μου σωστό μόλις με φαγουρήσεις
Να φέρνεις ξένους στην ουρά ,για να με αφανίσεις

Μα τι είναι τούτα που μου λες μου φώναξε ο ψύλλος
Πως γίνεται μες την ζωή σκύλο να έχω φίλο?
Εγώ γεννήθηκα για να ρουφάω αίμα.
Έτσι με θέλει η ζωή αυτό δεν είναι ψέμα.

Τέλος των πάντων κολλητέ ,έλα για να τα πούμε
Άκρη να βρούμε λογική, ανακωχή να ζούμε
Να βάλουμε τα πράγματα σε νέα να ναι βάση
Σκύλος και ψύλλος να ναι μαζί ,κανένας δε θα χάσει

Ο ψύλλος δε ψυλλιάστηκε στα λόγια τι ειν κρυμμένο
Κι έτσι από τη πλάτη του κατέβηκε μπροστά του
Και πριν προλάβει να του πει ,τι και πως δικές μου
Ο σκύλος του για κοίτα δές πως είναι οι οπλές μου

Αυτό δεν το σχεδίασε ο ψύλλος ο καημένος
Πως θα αντιμετώπιζε της μοίρας το γραμμένο
Σαν είδε το πάτο του ποδιού, του σκύλου σηκωμένο
Αμέσως είδε το τέλος του μες τις οπλές θαμμένο.

Οι άλλοι ψύλλοι είδαν τα πάθη του δικού τους
Κι όλοι μαζί μαζεύτηκαν στη μέση του χωριού τους
Όρκο βαρύ κι ασήκωτο πήρανε ,στη μνήμη ενός φίλου
Ξανά να μην πιστέψουνε τα λόγια ενός σκύλου.

Κι ετσι φίλοι μου καλή τελείωσε η βόλτα
ο σκύλος αναπαύτηκε στ αφεντικού τη πόρτα
Μα δεν το κατάλαβε καλά αυτό που είχε κάνει
Κι έτσι στη πλάτη του ξανά μέγα φαγούρα πιάνει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-12-2007