Αφανισμός και Ανάσταση

Δημιουργός: giannisanas

υπόσχομαι την άλλη φορά να βάλω χριστουγεννιάτικο. Σας χαιρετω από καρδιάς

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το άσελγο καρφί στο τεφτέρι του χρόνου.
Στην έμβρυα στάση οι ναρκωμένοι εξόριστοι του ψυχιατρείου
βογγάνε
μες στα όνειρά τους μες στου ξύπνιο τους.
Αυτοι με τις άσπρες στολές δίνουν τις διαταγές.
Μες στο θολό του βλέμμα αχνίζουν τα προσποιητά τους χαμόγελα.¨
'Πες μας. Πες μας. Είμαστε φίλοι. Τί σκέφτεσαι;΄'
Ν' αντιστέκεσαι με πείσμα στο χέρι που πασπατεύει την ψυχή σου
κι ας τιμωρείσαι με όλο και βαρύτερες δόσεις ναρκοουσιών.
Τώρα όμως το βλέμμα έγινε πιο θολό,
η θέληση αμβλύνθηκε επικίνδυνα.
'Μα ναι χαμογελάνε είναι φίλοι μου' λέει
Η αγωγή τους καταστρέφει τα κύτταρά του.
Για πρώτη φορά πιάνεται το σαγόνι του
καθώς περπατά στα ακριβά σαλόνια τους.
Για πρώτη φορά κατουριέται σα μικρό παιδί
πάνω στα ακριβά λευκά κρεββάτια τους.
Είναι ένας θάνατος πολυτελείας ,λοιπόν.
Ένα γυαλί από βαμβάκι.
Ότι θα τον σταύρωναν μέσα σ΄ένα παλάτι
δεν το περίμενε.
Άλλοι δίπλα του εξηγούν πως
οι λευκοι αυτοί άνθρωποι
τους θεράπευσαν απ' τη λύσσα τους.
'Τώρα γυρίσαμε στην κοινωνία, γίναμε άνθρωποι'
Δεν τους πιστεύει.
'Εγώ έφυγα για πάντα σ' ένα ταξίδι βρεγμένο με αίμα'

Πράγματι κάθε φορά θα βυθίζομαι και πιο βαθιά.
Θα μου κουνούν στη μούρη μου τις απειλές την εξουσία τους.
Οι γιατρόί και οι νοσοκόμοι ερασιτέχνες βασανιστές
δεν ξέρουν ότι με παρέλαβαν οι επαγγελματίες του σκοταδιού
με ηλεκτροφόρα σύρματα με εγχειρήσεις με μεθόδους ψυχολογίας με βιασμούς...
¨Οτι πάνω απ' όλα βίασαν την ψυχή μου.
Ότι έσπασα...
Αχ πώς όφειλα ν' αντισταθώ, το ξέρω.
'Επαιξα το παιγνίδι τους
κι έγινα υπαίτιος μεγάλων κριμάτων.
Οι κριματοφόροι τούτοι
οι επιστήμονες του σκοταδιού οι διαχειριστές του βασανισμού μου
δεν έχουν τόση ευθύνη όσο αυτός
που χάνει την ψυχή του από θανατερό φόβο
κάνοντας κριματισμένη υπακοή
και δίνοντας τα διαμάντια του σε σκύλους.

Αχ πως πέρασαν οι αιώνες...
Πεισματικά επέμεινα. Πεισματικά κι αδιαφόρετα.
Πεισματικά στον εφιάλτη κρατήθηκα. Πεισματικά...
Και αναστήθηκα.
Αχ αδερφέ δεν έχω λόγια για σένα.
Πως να στο πω. Θα συμφιλιωθώ με όλους σας.
Θα ρίξω τον εαυτό μου ταπεινά θα προτείνω το χέρι μου.
Χαμόγελα θα μοιράζω στον κόσμο.
Η συνομωσία του ουρανού
πιο ισχυρή απ' τα όπλα των ισχυρών
και το σχέδιο του Δυνατού
το μόνο Σχέδιο που εκτελούν χιλιάδες χρόνοι.
Έτσι να μοιρστώ σαν το Χριστό
να κοινωνήσω να κοινωνηθώ
το σώμα του είναι μου
ψωμί για τον αδερφό.
Γιατί αναστήθηκα
μετά από τόσους αιώνες πείνας και κρίματος.
Τελειωσε ο Γολγοθάς κι είμαι Εδώ
και δεν έχω τίποτε δικό μου
τίποτε που δεν σας ανήκει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-12-2007