ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα

Δημιουργός: sympathy, Στέλλα Πάνου

Κυρ δημοσιογράφε, με πιάνει μια μικρή μελαγχολία στις γιορτές. Μήπως είμαι...emo;

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Εκεί μοιροδέρνεσαι ΠΑΝΤΑ.
Δεν σε κατάλαβα ΠΟΤΕ.
Άκρη άκρη, στα όρια του ανέφικτου...

''Καλύτερα εκεί. Δεν κυκλώνομαι.''

Παραφυλάς από τις γωνίες, τους παρά
και τους τρεχάμενους.
Αναβοσβήνεις...

''Αναβοσβήνουν τα λαμπιόνια στα μπαλκόνια''

Ανοιγοκλείνεις...

''Ανοιγοκλείνουνε οι σύρτες που κρατούν τα ταμπουρώματα''

Βροντοπατάς και αχνοψιθυρίζεις.
Την τραμουντάνα παραμάσχαλα κι ένα τσούρμο κατεψυγμένα
αισθήματα, να πατήσεις την πυρόσφαιρα.

''Το απλό αίναι απλο'ι'κό''

Αθροίζεις και μηδενίζεις τους μετά
και τους νοούντες.

''Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι.''

Αγρυπνάς, μα αγνοείς.
Τάισε τα βλέφαρα ξηρόσκονη
Φτιασιδώσου και πάρε μορφή,
τ'αερικά φοβίζουν...
Επτά ζωές
Στρίψε, κοίτα, ρώτα, άκου...
Ίδια τα ύστερα, όπως και τα πρώτα.

''Καλά, καλά.
Ο τελευταίος να κλείσει την πόρταα''

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-12-2007