Ρέκβιεμ (ή ένας δύσκολος μήνας)

Δημιουργός: Σκοτεινός ποιητής, Nίκος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center][B]Φοβάμαι να περνάω από παλιά αγαπημένα μέρη
που τώρα είναι άδεια χωρίς εκείνη,
να χτυπάει ο αέρας
τα παλιά μισάνοιχτα παράθυρα.
Φοβάμαι να κάνω βόλτες στις ερημικές παραλίες
που κάποτε γεννήθηκε εκεί
το πιο όμορφο παραμύθι
παραλίες,που μάταια ψάχνω τα καλοκαιρινά μου κάστρα
τα γκρέμισε αλύπητα ο χειμώνας.

Φοβάμαι να ξοδεύω πια τις νύχτες μου
σε ερηπωμένα μπαρ,μόνος,
με αλκόολ,τόσο πολύ
που και τα δάκρυά μου γινόντουσαν εύφλεκτα
και κάθε που σε θυμόμουν να πιάνει πυρκαγιά.
Να πειράζω τα νεκρά λουλούδια
πάνω στα φαγωμένα τραπεζομάντιλα,
λουλούδια νεκρά,μα εκείνα δεν τα φοβάμαι
είναι νεκρά όπως είπα,
εγώ μάλλον φοβάμαι την ζωή.

Στιγμές-στιγμές,
ερχόταν απρόσκλητη η οργή
και με κατάπινε,
αλλά όχι,δεν οργίζομαι με σένα.
Μέ μένα,ίσως,που δεν στάθηκα άξιος να σε κρατήσω.

Αλλά εσύ,
που τόσο σκληρά με κοιτάς
περπάτησες ποτέ σε αγαπημένα μέρη άδεια;
Περπάτησες -όπως εγώ- βροχερά απογεύματα
με την βροχή να σε αποφεύγει;
Όχι,δεν πήγες σε αυτά τα μέρη ποτέ.
Θα σε είχα συναντήσει άλλωστε.

Άκουσες ποτέ αυτά που είχα πραγματικά να πω;
Λόγια που για σένα κραυγάζουν
φιμωμένα μήνες τώρα.
Όσο όμως και να θέλησες να τα σβήσεις
αυτά στέκονται φρουροί σε μια αγάπη που αργοπεθαίνει.

Με ένα αυτοκίνητο χρονομηχανή,
αφού έτρεχα τόσο
μήπως και προσπεράσω τον χρόνο,
μήπως τον προσπεράσω, ναι,
και ξαφνικά να πατήσω φρένο
να γυρίσω απότομα
και να δω το ευτυχισμένο παρελθόν μου.

Κοίταξα ένα σπασμένο καθρέφτη
και με είδα μισό,
μάζεψε το μπουφάν από το πάτωμα
-μου είπα-
έχει παγωνιά εκεί που πάμε.[/B][/align]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-12-2007