Γιορτινές Mέρες Δημιουργός: Νεφελοβάτης Μια και η ουσία της σημερινής γιορτής είναι πως κανένα σκοτάδι δεν κρατάει για πάντα… Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Κάποιες άλλες εποχές, όταν οι άνθρωποι ήταν ένα με το είναι τους, και όση «πρόοδο» και τεχνολογία δεν είχαν, την είχαν σε επαφή με τη φύση τους, τότε ήξεραν.. Ήξεραν ποιες μέρες ήταν ξεχωριστές, μα κι ένοιωθαν το γιατί..
Τότε που τα στολίδια ήταν ο «κόσμος»… Αυτό που έλεγαν για να περιγράψουν τον έναστρο ουρανό.. Κοσμήματα απλωμένα στο μαύρο βελούδο της νύχτας.. Τότε που τα δάση ήτανε φτιαγμένα απ αρχαία δέντρα, σοφά και περήφανα.. Τότε που αέρας έφερνε μαζί του ευωδιές και μελωδίες. Τότε που τα ρυάκια τραγουδούσαν, που μονόκεροι έπιναν απ τις πηγές, τότε που τα ξωτικά κάνανε παρέα ακόμα με τους ανθρώπους.. Τότε που οι ανθρώποι ήτανε ακόμα άνθρωποι..
Μέρες σαν τη σημερινή.. Βλέπαν τις αλλαγές των εποχών και κατανοούσαν διαισθητικά μα και τόσο αληθινά τη σημασία τους.. Γιοτράζαν τη χειμερινή ισημερία, τη νίκη του φωτός έναντι στο κρύο το σκοτάδι, τη νίκη της ζωής απέναντι στο θάνατο. Και ήταν χαρούμενοι μα κι ευτυχισμένοι, μια και αναγνώριζαν την αλήθεια.. Κανένα σκοτάδι, όσο και βαθύ και να ναι, δεν κρατάει..
Αργότερα αρχίζανε να εμφανίζονται αυτοί που θέλανε να εξουσιάζουν.. Και το κάνανε μέσω της εξήγησης μα και της λεγόμενης «εκλογίκευσης».. Ανακαλύψανε λοιπόν τους πρώτους θεούς, μα και οικειοποιήθηκαν την αυθεντία του να μιλάνε εξ ονόματος αυτών.. Και είπανε π.χ. πως ο Μίθρας η ο Δίας, ή ένας ή ο άλλος, είναι που φέρνουνε τις αλλαγές, που νικάνε το σκοτάδι και για αυτό πρέπει να τους ευγνωμονούμε.. Α και πώς θα το κάνουμε..? Απλά ευγνωμονώντας τους εκπροσώπους τους, και κείνοι θα τους «πουν» τις ευχαριστίες μας…
Και όταν κάποιος φωτισμένος, φιλόσοφος, που μπορούσε να χρησιμοποιήσει και τα μάτια της ψυχής του για να δει και να μας μιλήσει… Τι γινόταν τότε, όταν μας έλεγε π.χ. ότι ένας είναι ο θεός, ότι μπορούμε και θέλει άμεσα να μιλάμε μαζί του.. Α τότε, τον εξόριζαν, τον ανάγκαζαν κώνειο να πιει, τρελό τον βγάζανε, βλάσφημο, αιρετικό, και όλα τα ωραία τους…
Και όταν ήρθε εκείνος που τη γέννησή του γιορτάζουμε σήμερα..; Που έλεγε να μοιράζουμε τα ιμάτιά μας στους φτωχούς; Που έλεγε πως ο Θεός μπορεί να μας ακούσει αρκεί να τυ μιλήσουμε με τη φωνή της ψυχής μας; Που κήρυσε την ισότητα και αποκύρυσε την εξουσία.; Που έδινε τη συγχώρεση παντού, αρκεί να κατανοούσες τι κακό έκανες στον εαυτό σου και στους άλλους; Που έτρωγε και έπινε με όλους, άντρες γυναίκες, και το μόνο που ζητούσε ήταν να αφήσουν τα παιδιά κοντά του να πάνε; Που το πιο βασικό του νόημα, το πιο μεγάλο, αυτό που δεν αναφέρεται σχεδόν ποτέ ήταν ένα..; Η Αγάπη…
Εκείνον πως τον αντιμετώπισε το «ιερατείο» της εποχής του..; Α ναι… Τον σταύρωσε…
Και φτάνουμε στο σήμερα λοιπόν… Σε κείνο το σήμερα των πλαστικών των στολιδιών, των φώτων από νέον, των «γιορτών» της κατανάλωσης και του ψυχαναγκασμού.. Με το «ιερατείο» μας να έχει καταντήσει να αποτελείται από πολυεθνικές, εμποράκους που τρίβουν τα χέρια τους και νίπτουν τας χείρας τους για τ' ανεβάσματα των τιμών, κι από αγχωμένους μάνατζερ και διαφημιστές στα πρόθυρα νευρικής κρίσης…
Α και από ψυχολόγους που ειδικεύονται στον έλεγχο των μαζών.. Και που όλοι αυτοί πάνε να δημιουργήσουν και εν πολλής το κατάφεραν, καινούργια επίκτητα αντανακλαστικά.. Τον θυμόμαστε τον Παυβλόφ και τα σκυλιά του..? Που όταν χτύπαγε το κουδούνι, μια και συνοδευόταν από την παροχή τροφής, τους τρέχανε τα σάλια, είχαν δεν είχαν τροφή μετά από λίγο καιρό..;
Τέτοια κουμπάκια πάνε να μας φτιάξουνε λοιπόν.. Πετάς δυο τρεις διαφημίσεις, βάζεις και δυο τρία στολίδια στις βιτρίνες, και λες ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΤΕ!!!! Γιορτές είναι στην τελική…. Α και δείχνεις και τα «απαραίτητα» της «ευτυχίας», να οι γαλοπούλες, να τα φαγιά, να τα παιχνίδια, και τρεχάτε να τα πάρετε…
Ψυχολογία του κοπαδιού λοιπόν… Αυτό θέλουνε γιατί έτσι ο έλεγχος πιο εύκολος είναι.. Σαν τις γαλοπούλες λοιπόν, που τις έχουνε σε κάτι ανήλιαγα εκτροφεία και ο μόνος λόγος της «ζωής» τους είναι να ικανοποιήσουνε τα «έθιμά» μας, σαν τον Πασχαλινό τον οβελία..
Μα και μια και λέμε για κοπάδια, αλήθεια τι λένε οι επιστήμονες μας για αυτά..; Πως από τις συνθήκες διατροφής τους, από τα αντιβιοτικά που τα ταΐζουνε, και άνοστα είναι, μα και επικίνδυνα τελικά.. Και να σου οι νόσοι των τρελών των αγελάδων, να των πουλερικών, να τα μικρόβια που θα μας φάνε… Οπότε αυτή η εκτροφή, αυτός ο τρόπος ελέγχου, αυτή η απομάκρυνση απ τη φύση, μπορεί να ναι και το τέλος μας…
Άρα…; Μήπως τελικά κι αυτό που κάνουνε κι οι άλλοι, αυτή η τεχνητή ζωή που πάνε να μας επιβάλουν, τελικά απλά φέρνει πιο κοντά το δικό τους το τέλος…; Λίγη ιστορία αν κοιτάξουμε το λέει.. Ούτε διωγμοί των εθνικών στους χριστιανούς και τα λιοντάρια, ούτε οι «ιερές» πυρές των χριστιανών, ούτε οι μεσαίωνες, ούτε οι ναζί, ούτε οι σταλινιστές δεν κρατήσανε.. Ναι πληγώσανε, ναι σκοτείνιασαν, μα ναι περάσανε..
Και ο ήλιος ξαναβγήκε.. Και θα ξαναβγαίνει ότι κι αν κάνουνε.. Μπορεί να αργεί μα είναι εκεί..
Για όσο υπάρχουν άνθρωποι.. Που χαμογελούν, που ονειρεύονται, που αντιστέκονται, που Αγαπάνε…
Σ αυτούς, σ όλους εσάς την Αγάπη μου στέλνω, και Ευχές για Χρόνια Πολλά, Χρόνια Καλά κι Ευτυχισμένα!
25/12/07 Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-12-2007 | |