Αμμόχωστος

Δημιουργός: AndreasChristodoulou

Λευτερια-δικαιωση-λυση -επανενωση

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στο πανικό της τρικυμιάς τη μοίρα σου λυπήθηκα
Μα πριν σφυρίξει ο βοριάς με δάκρυ σ’απαρνήθηκα.
Του κόσμου ήσουν θησαυρός,της χαραυγής καμάρι
Κι εγινες πίκρα και καυμός σκέλεθρο και κουφάρι .

Στον Κάψαλο και στη Δροσιά για σένα ρώτησα
Μου’παν πως είσαι ξενητειά και μακρυά σου αρρωστησα.
Έψαξα για παρηγοριά,το όνειρο θέλησα ν’αλλάξω
Σ’άλλη αφέγγαρη στεριά δέχτηκα τον πόνο να χαράξω.

Δωσ΄ μου,κουράγιο και καρδιά δωσ’ μου Θεέ μου νιάτα
Να βρω τα χνάρια της ξανά και την παλιά της στράτα
Σαν Οδυσσέας που γυρνά με διψασμένη αγκάλη
Άσε,πριν μ’εύρει η νυχτιά ν’αράξω στο γνώριμο ακρογιάλι.

Μόνος στη μέση ξένου ουρανού πλανιέμαι τώρα και ραγίζω
Σβήνω στ’αγιάζι του καιρού μα τ’όνομα σου ψιθυρίζω.
Και σου φυλάω καρτέρι μαζί σου πρώτος να σύρω το χορό,
Απ’τον ήλιο σου ενα μεσημέρι να πιώ να δροσιστώ.

Κι οπως διαβαίνει η ζωή στη νοσταλγία σου δεμένη
Ακούω πάντα μιά φωνή,αντάρα στο μυαλό μου ριζωμένη
«Γίνε φωτιά Αμμόχωστος κι άναψε τα σκοτάδια,
Άνοιξε τα φτερά και πέταξε απ’τα βουβά ρημάδια.»


ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-12-2007