Σάββατο βράδυ

Δημιουργός: anto...

Η ψυχή μου ένα Σάββατο βράδυ...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τα θέλω σου σαν όνειρα σκορπίσανε στο φως,
και τώρα μοιάζεις πλοίο που αγκαλιάζει ο βυθός.
Εκείνη που αγάπησες σε ξέχασε και αυτή,
σαν τον Ιούδα έφυγε μετά από ένα φιλί.

Σ’ ένα μικρό τετράστιχο ο πόνος σου χωρά,
ποιά μελωδία να έντυσε αυτή τη συμφορά;
Είναι λυγμοί και δάκρυα για αυτά που σε πονούν,
σαν ανοιχτές πληγές που πάλι αιμοραγούν.

Ότι πολύ αγάπησες δεν θέλεις να ξεχνάς,
ότι πολύ εμίσησες δεν ξέρεις να ξεχνάς.
Ότι τότε σε γέλασε τό χεις σαν φυλαχτό,
σαν μια ψυχή αλύτρωτη που ψάχνει για θεό.

Πάντα σου ήταν δύσκολο δυο λέξεις για να πεις,
και όσες φορές το τόλμησες "...τα ίδια" θα μου πεις.
Τουλάχιστον προσπάθησες και ας ένιωθες το πόνο,
μα τί τα θες, είναι στιγμές που χάνονται στο χρόνο.

Σέ ένα χαρτί που οι άνθρωποι χωράνε τις στιγμές,
έχεις και εσύ μια ανάμνηση που άφησες στο χθες.
Πόσο πολύ θα ήθελες στο παρελθόν να πας,
τότε ακόμη νόμιζες πως ξέρεις να αγαπάς.

Σάββατο βράδυ σήμερα ψάχνεις κάπου να πας,
σε ένα μικρό δωμάτιο πάλι θα τριγυρνάς.
Είναι οι σκέψεις βάσανο για ότι έχεις χάσει,
μα δε βαριέσαι έμαθες να λές πως "...θα περάσει".

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-12-2007