Του πύργου κυρά που προσμένει Δημιουργός: Μανουήλ, Μανώλης Ε. Ζερβουδάκης Σε μια κυρά του κάμπου που πρόδωσα..... Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Του πυργόσπιτου μου άνοιξες την πόρτα...
στην αχνόφωτη με φίλεψες τη σάλα...........
ξωτικούς καρπούς στην τάβλα κι άγρια χόρτα..
μπρός στα πέτρινά σου τζάκια τα μεγάλα......
στο ψηλό σου μ΄ αποκοίμησες το δώμα.......
και ξυπνώντας στης αυγής την πρώτη λάμψη..
των ματιών σου η κουβέντα και το χρώμα.........
μου προδώσαν τις αγάπες που 'χες κλάψει......
Ρ Ψάχνεις χρόνια σ' ένα δρόμο που πονά......
βασιλιά για της ψυχής σου το παλάτι...........
κι αν λινά φοράει ρούχα και φτηνά...............
συ γυρεύεις στη βαθιά του φλούδα κάτι....
Ένα ταίρι που τα βράδυα θα γυρνά...............
στο κατάλευκο στρωμμένο σου κρεβάτι....
κι όπως λούζεται το χώμα και γεννά..........
θα σε στέλνει στο πρωί ανθούς γεμάτη.......
κάθε χτύπημα στο μάνταλο μου φέρνει.....
του πυργόσπιτου τη skepsh και το δρόμο...
που πρωτόδα την κυρά νερό να σέρνει........
απ΄του πηγαδιού τα βάθη και το νόμο............
να τηρεί που γράφει λόγια για τον ξένο.........
και το πρέπει που ταιριάζει στο διαβάτη.......
είν΄ αυτό που σου 'χα τάξει πεθαμένο............
κι απ' το δάκρυ σου στην πόρτα ανθίζουν βάτοι...
Ρ Ψάχνεις χρόνια σ' ένα δρόμο που πονά......
βασιλιά για της ψυχής σου το παλάτι...........
κι αν λινά φοράει ρούχα και φτηνά...............
συ γυρεύεις στη βαθιά του φλούδα κάτι....
Ένα ταίρι που τα βράδυα θα γυρνά...............
στο κατάλευκο στρωμμένο σου κρεβάτι....
κι όπως λούζεται το χώμα και γεννά..........
θα σε στέλνει στο πρωί ανθούς γεμάτη.......
Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-12-2007 |