Άγιε μου Βασίλη

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Άγιε μου Βασίλη</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Άγιε μου Βασίλη</b><p>Δημιουργός: Γιώργος_Κ, <i>Γιώργος Σ. Κόκκινος</i><p><i> </i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>[B]Εμπρός-εμπρός, περνάει ο Στρατός<br />
περνάει η αγάπη μου κι ο Ερυθρός Σταυρός<br />
εγώ-εγώ, τσιμπήστε με να δω<br />
τη γέμισα χρυσόφιλα και μ’ άφησε νεκρό...<br />
<br />
μισό, σπασμένο φυλακτό ... Άγιε μου Βασίλη<br />
ήμουν καλό παιδάκι όλο το χρόνο. Έκανα βέβαια κι εγώ σαν παιδάκι κάποιες ατασθαλίες, αλλά ψιλά πράγματα. Μπορεί να μάλωσα με τους γονείς μου και με τ’ άλλα παιδάκια, να τους έβρισα άσχημα, να πέταξα τα πιάτα και τα ποτήρια στον τοίχο πάνω στα νεύρα μου, να ξέσπασα στα πράγματά μου μην μπορώντας να ελέγξω τον εαυτό μου σε στιγμές κρίσης. Μπορεί να αναποδογύρισα ολόκληρο το τραπεζάκι της κουζίνας, χύνοντας τον καφέ της μαμάς πάνω στην καινούργια της μοκέτα, αλλά δεν πείραξα ούτε μυρμήγκι. Άφησα τούτο το δύσκολο έργο, βάρος στη συνείδηση της αγαπημένης μου. Δεν έκλεψα παρά μόνο την καρδιά ενός συμπαθητικού κοριτσιού που έλεγε πως μ’ αγαπάει ένα γεμάτο φεγγάρι, μα δεν πρόλαβα να το χαρώ καθόλου. Κι ούτε που καταχράστηκα την αγάπη και τη φιλοξενία συγγενικών ή φιλικών μου προσώπων στο διάστημα τούτο. Άγιε μου Βασίλη, εσύ που έρχεσαι από μακριά και κάνεις το μακρινό ταξίδι σου να μοιάζει με δρομολόγιο χρονομηχανής, θέλω να μου φέρεις την Barbie για δώρο. Κοίτα μόνο κακομοίρη μου να κάνεις το λάθος να μη μου τη φέρεις φέτος, αλλιώς να μην τολμήσεις να ξαναπεράσεις απ’ το σπίτι μου ούτε σε ακτίνα του ενός χιλιομέτρου. Τη θέλω ολόκληρη, αρτιμελή, ολόγυμνη, όπως τη γέννησε η μάνα της με το ξανθότριχο αιδοίο της να σπινθηροβολάει παντού την ευτυχία που στερήθηκα τριάντα χρόνια. Να το ‘χω, να το χαίρομαι και να τη γεύομαι μόνο εγώ<br />
<br />
...εγώ-εγώ, τσιμπήστε με να δω<br />
πως ξύπνησ’ ο εφιάλτης μου στις δύο του μηνό’<br />
εμπρός-εμπρός, περνάει ο Στρατός<br />
και παίρνει την αγάπη μου ο Ερυθρός Σταυρός<br />
<br />
Άγιε μου Βασίλη, έφυγε ακόμα ένας χρόνος απ’ τα νιάτα μου μα τα καλύτερα δεν έφτασαν. Διαγράφω απ’ τη ζωή μου εικόνα-εικόνα και λέξη-λέξη τα ειπωμένα και σαν σκληρός, εγωίσταρος άνθρωπος που είμαι, συνεχίζω να γράφω το μέλλον μου ζωγραφίζοντας το παρόν μου. Ευελπιστώ σε μια νέα Μαρία κι αφήνω τις προηγούμενες στο ντουλάπι των επιθυμιών μου. Μαθαίνω απ’ τα λάθη μου και τα κάνω κανόνες. Ζωή δεν είναι, να δίνεις και να δίνεσαι χωρίς τίποτα να μη σου χαρίζεται; Άγιε μου Βασίλη, από σήμερα για πρώτη φορά στη ζωή μου κρατάω ημερολόγιο. ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΧΑΡΙΖΕΙΣ ΖΩΗ! Άφησε στην κάλτσα μου μισή καρδιά κι εγώ θα φροντίσω να τη γεμίσω, να την κάνω ολόκληρη. Θα τη βαπτίσω Μαρία...[/B]<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-01-2008</td><td valign=top></td></table><br />