Λυπάμαι τόσο (νυχτερινός απολογισμός...)

Δημιουργός: Γιώργος Κ.

'κάθε φορά που κοιτάς τον ήλιο είναι μια νέα αρχή...'

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Λυπάμαι τόσο για αυτά
Που θα ‘πρεπε να είν’ απλά
Αυτά που φτιάξαμε εμείς
Και φύγανε τόσο νωρίς

Κι ας μη μ’ αγγίζει η σκιά
Νιώθω την αύρα που περνά
Φωνές ακούω από παντού
Νιώθω την ψύχρα του κενού

Αγγίζω δρόμους μακρινούς
Απάτητους από εχθρούς
Πάλι στην άβυσσο γυρνώ
Κι εδώ τις νύχτες πια σιωπώ

Πνίγομαι σ’ άγνωστες ακτές
Ίδιες οι θάλασσες αυτές
Ξυπνώ σε κήπους ερημιάς
Ανάσες κάποιας ομορφιάς

Κι αν είναι κάπου να χαθώ
Δίπλα μου να ‘σαι, να σε δω
Ο δρόμος είναι σκοτεινός
Μα θα το δω αυτό το φως

Αυτά που ήταν να μου πεις
Πες τα μου τώρα , μην αργείς
Ο χρόνος κλείνει τις πληγές
Όμως δεν κάνει ανατροπές

Λυπάμαι τόσο τις στιγμές
Που σβήνουν άδειες από ευχές
Όμως χρειάζεται κι αυτό
Για να αγγίξεις το Χριστό

Χτύπησα πόρτες που διψούν
Τρένο στο άπειρο να βρουν
Άνοιξαν, μα όμως αν δε ζεις
Να βοηθήσεις δε μπορείς

Άστρα χαϊδεύω και πετώ
Τον εαυτό μου αναζητώ
Δε θα τον βρω όμως εκεί
Η πτήση πρέπει να διαρκεί

''Άκου αυτούς που σ’ αγαπούν
Αν δεν ακούς θα πληγωθούν''
Και στη δική σου την ψυχή
Μένει για πάντα το γιατί

Βλέπω τις ώρες να κυλούν
Χρόνια χειμώνες δεν αρκούν
Θέλει διέξοδο η αφή
Να δει τι λέν’ οι ουρανοί

Αυτά που λέω μην ξεχνάς
Η λύση είναι να πετάς
Κι αν κάποτε προσγειωθείς
Σ’ άγνωστα μέρη θα βρεθείς

Σπαραξικάρδιες κραυγές
Μ’ αδιαφορώ γι’ αυτό το χθες
Στα βήματα μου θα πατώ
Και στο μηδέν να ξαναρθώ

Λυπάμαι τόσο για αυτά…
Που θα ‘ναι πάντα μακρινά
Δες πώς αλλάζουν οι καιροί
Μα εμείς εδώ… αλλού αυτοί…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-01-2008