O θλιμμένος κόσμος μου

Δημιουργός: Michelangelo, Μιχάλης/Άγγελος

Στην Ευγενία που την αγαπώ πολύ!!!και στις πεταλούδες που νιώθω όταν είμαι δίπλα σου...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στην μοναξιά μου έχω κρυφτεί σκοτώνω ότι είδα,
τον ήλιο έχω αρνηθεί και ζω χωρίς ελπίδα.
Αφήστε με να κοιμηθώ έναν αιώνιο ύπνο,
ο χάρος με κάλεσε στου θανάτου τον ύπνο.

Σπασμένα αντικλείδια που άνοιγαν την καρδιά μου,
λουκέτο θα πρεπε να είχα μα ποια δεν είναι δικιά μου.
Στην χάρισα σαν να ήταν ότι πολυτιμότερο για έμενα
ώμος τώρα ποια πέφτω στης ράγες από τα τρένα.

Όσο ποιο βαθιά πέφτω γίνομε ένα με την θλίψη,
λιώμα σκουπίδι ποιο βαθιά στην θλίψη.
Όσο ποιο βαθιά πέφτω πεθαίνει η ψυχή μου,
τον πάτο περιμένω να σταματήσει την ζωή μου!!!

Οι θρήνοι, μουσική όσο ποιο πολύ κατεβαίνω,
τα χεριά με τραβάνε τον θάνατο περιμένω.
Δεν θέλω να μιλήσω ξανά ποτέ μου,
θέλω να σβήσω για πάντα θεέ μου.

Να μην ξανά δω άνθρωπο να μην ξανά μιλήσω,
να μην νιώσω τίποτα μονάχος μου να σβήσω.
Στο αιώνιο αδιέξοδο που δεν γυρίζεις πίσω,
να πέσω ποιο βαθιά την πόρτα για να κλείσω.

Όσο ποιο βαθιά πέφτω γίνομε ένα με την θλίψη,
λιώμα σκουπίδι ποιο βαθιά στην θλίψη.
Όσο ποιο βαθιά πέφτω πεθαίνει η ψυχή μου,
τον πάτο περιμένω να σταματήσει την ζωή μου!!!

Να μην βγαίνει ο ήλιος στον δρόμο μου,
να μην βλέπω αστερία στον κόσμο μου.
Να γίνουν όλα μαύρα να κάνει παγωνιά,
να γίνουν όλα άψυχα να μείνω μόνος μου ξανά.

Λαβύρινθος που πέφτουν τα σπασμένα όνειρα,
να μην πονάει η καρδιά να κοιμηθώ ανώδυνα,
Μαύρο βουνό που τις στεναχώριες δεν μπορείς να καταρρίψεις,
και όλο πέφτω ποιο βαθιά στα χέρια της θλίψης!!!

Όσο ποιο βαθιά πέφτω γίνομε ένα με την θλίψη,
λιώμα σκουπίδι ποιο βαθιά στην θλίψη.
Όσο ποιο βαθιά πέφτω πεθαίνει η ψυχή μου,
τον πάτο περιμένω να σταματήσει την ζωή μου!!!

Ο άρχοντας τις σιωπής που κρύβετε μες στο σκοτάδι.
ένας άνθρωπος πού πληγώθηκε από ένα ψεύτικο χάδι,
Που χάθηκε από τον κόσμο για να μην πονάει ποια
στα δάσοι τον παράτησε η νεράιδα που αγαπά!

Μα οι καπνοί στα δάσοι δεν είναι από τις νεράιδες του Μάη,
κάποιος αδίσταχτος φονιάς κάποιον θα τυραννάει.
Και ο παράδεισος ξεχασμένος από τον ίδιο τον θεό,
όπως και εγώ Ευγενία σ' αγαπώ!!!

Όσο ποιο βαθιά πέφτω γίνομε ένα με την θλίψη,
λιώμα σκουπίδι ποιο βαθιά στην θλίψη.
Όσο ποιο βαθιά πέφτω πεθαίνει η ψυχή μου,
τον πάτο περιμένω να σταματήσει την ζωή μου!!!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-01-2008