Πόθος

Δημιουργός: AndreasChristodoulou

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ψάχνω να βρώ κι εγώ μόνον ένα πόθο
Μα όλο χάνομαι,ποτές δεν τον νιώθω
Και με ραγίζουν καταρράχτες του καυμού βουεροί
Σκοτεινή καταχνιά ......ελεεινή
Κατακλυσμός μαύρων νερών,κατράμια
Που τρέχουν σε ατέλειωτα ποτάμια

Περασμένες χλιδές με φθάνουν μέχρι τις ακοές
Καλοδεχούμενες χαρές, μικροελπίδες απατηλές
Καταιγίδες ηδονής,μάταιες,δεν διώχνουν τη λαχτάρα
Βουϊζουν μυνήματα με.... αντάρα
Με καθηλώνουν στους δρόμους της αγωνίας
Και στα πλοκάμια μιάς σιωπηλής ιεροτελεστίας

Σε αναχρονισμούς τριγυρνώ μυθικούς
Και σε πικρούς,ανακόλουθους παραλογισμούς
Κάποιο μυστήριο συντελεί η φαντασία
Την τύχη μου ζυγιάζει .....με ειρωνία
Σε ερείπια η άθλια πλανιέται
Άκαρδα μες στο αίμα κολυμπά δεν βαριέται

Άπραγες φεύγουν οι νύχτες, θανατερές
Θλίψεις, οδύνες γλυκιές ,ερημιές παγερές
Κι εικόνες ζωηρές,παιχνίδια της παλλίρροιας του μυαλού
Ίλιγγος μέθης που με παιδεύει .....δίχως τη μεσολάβηση κρασιού
Ίσκιοι εδώ κι εκεί,κουρελλιασμένα τοπία
‘Ετοιμη,φοβερή ,να και η αγαπημένη μου Ερινύα

Ωσότου έρχεσαι εσύ μες στη φριχτή μονοτονία της συντριβής
Σάλπιζεις τον έρωτα ,αέναο πνεύμα ζωής
Με θεϊκιά πομπή,του κάλλους εισβολή με όψη αγγελική
Φιδίσια γελαστή,στην αφή μου.... προσιτή
Με σάρκα και με οστά,αστραφτερή παρουσία
Παρηγοριά στην καταδίκη,ελπίδα στην απελπισία

Έλκομαι,αγρίμι διψαλέο,απ΄τα μελιστάλαχτα σου χείλια
Κι αν βάρβαρη πετιέται οχιά δεν με δαγκώνει η ζήλεια
Λες κι είναι ώρα γιορτής,πανηγύρι αρχιζει
Ουτε βοή ούτε ζάλη πιά δεν με.....φοβίζει
Μύριων πόθων αδυνάτων με ευφραίνει επιθυμία
Μπρος στα μάτια μου μοιάζεις εφήμερη αθανασία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-01-2008