Θάνατος δίχως ζωή / Θέλω τον ήλιο να χαρώ

Δημιουργός: Μαρία Χ., Μαρία Χατζηγιάννη

Καλημέρα στιχοοικογένεια !...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Θάνατος δίχως ζωή...

Ποιάν άγρια Πανσέληνο τα μάθια σου ποθήσαν
Κι ορφάνεψε το βλέμμα μου στη μέση τ' ουρανού ;
Ποιά νύχτα ασημόχρυση τα χέρια σου κρατήσαν
Και έμεινε το σώμα μου έρμαιο του κενού ;...

Ποιά λόγια σε πλανέψανε μ' απόσταγμα αψίνθου
Και πέταξες τον έρωτα στο χείλος του γκρεμού ;
Ποιά πλούτη σε αρμέξανε απ' τις θηλές του μύθου
Και μ' άφησες να γεύομαι την πίκρα του καημού ;...

Ποιά χίμαιρα σε τύλιξε στα δόλια της πλοκάμια
Και σαν τρελή το αίμα σου αργά απομυζά ;
Ποιά μοίρα απόψε μίσησε τα τόσα σου γινάτια
Και στην τροχιά σου έδωσε αντίστροφη φορά ;...

Γιατί κι εσύ δεν τόλμησες δυο βήματα να κάμεις
Και ρίζωσες στην έρημο δίχως σταλιά νερό ;
Μην λες πως ήτανε γραφτό μονάχος να πεθάνεις
Τι θάνατο δίχως ζωή ν' αντέξω δεν μπορώ...


6-1-2008
------------------------------------------------------------------------------

Θέλω τον ήλιο να χαρώ...

Δεν με αντέχει η σιωπή
Κι ο πόνος δεν με φτάνει
Με τη δική σου ανακοπή
Έχει η καρδιά πεθάνει...

Πια δεν προσμένω να φανείς
Μήτε να μ' αναστήσεις
Πρόσεξε μόνο μην κοπείς
Μέσα στις αναμνήσεις...

Δεν με χωρά ο ουρανός
Κι η γη μ' έχει μισήσει
Και δεν ανοίγεται γκρεμός
Μέσα του να με κλείσει...

Πια δεν μπορώ να σ' αγαπώ
Κι εσύ να μην υπάρχεις
Πώς να νικήσω τον καημό
Της άνισής σου μάχης ;...

Δεν με αγάπησες ποτέ
Κόκκινο ήμουν πάθος
Σαν τον αφρό της θάλασσας
Με δίχως ένα βάθος...

Κι έφυγες έτσι ξαφνικά
Σκυφτός και πικραμένος
Λες κι ήταν όλα δανεικά
Λες κι ήσουν ένας ξένος...

Μα δεν πειράζει.. κι ας πονώ
Κι ας με νικούν οι νύχτες
Έρωτα πλάσαμε φτηνό
Με ψεύτικες αλήθειες...

Κι όλα σωπάσαν μονομιάς
Τι οι λέξεις θέλουν τόλμη
Μα ο πιο ύπουλος φονιάς
Είναι μια απλή συγνώμη...

Βιάστηκες.. λες.. μες στη ζωή
Μα εγώ έχω αργήσει
Θέλω τον ήλιο να χαρώ
Προτού για πάντα δύσει...


8-1-2008

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-01-2008