Πάλι μονάχος

Δημιουργός: dragoste, Τσιλιβαράκος Νικόλας

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πάλι μονάχος θα διασχίσω τη θάλασσα των στεναγμών,
θα πιω κρασί για να μεθύσω και ίσως για να ξεχαστώ.
Πάλι μονάχος θ' ανταμώσω στα μονοπάτια τα γιατί,
που είχα αφήσει για σημάδια, πριν έρθει πάλι η αυγή.

Ξανά απ' το σπίτι θα περάσω, μα πάλι όμως δεν θα μπω,
γιατί φοβάμαι ν' αντικρίσω σκοτάδι μέσα στον καημό.
Η σκόνη μάλλον θα σκεπάζει τα πεθαμένα πια φιλιά,
και το τραγούδι της αγάπης θα παίζει άλλη μια φορά.

Ψυχή μου άραγε που να' σαι, σε ποια γωνιά είσαι και κλαις;
Μα θέλω όμως να θυμάσαι, δεν αγαπήθηκες ποτέ.
Δεν φταις εσύ, θέλω να ξέρεις που σ' α΄φησαν στην παγωνιά.
Φταίω εγώ, που σου' χω μάθει να θες συνέχεια να πονάς.

Πάλι μονάχος στ' όνειρό μου σ' ένα πηγάδι θα βρεθώ,
κλεισμένος μέσα στο σκοτάδι, στου έρωτα το μισεμό.
Πάλι μονάχος θα πεθάνω και ίσως πάλι αναστηθώ,
τη νύχτα όταν το φεγγάρι θα' ναι ξανά, πάλι μισό.

Κοιτάζω τ' άστρα και ρωτάω αν φταίω για όλα αυτά εγώ,
μήπως ξεστράτισα μια νύχτα σε μονοπάτι σκοτεινό.
Κανένα πια δεν απαντάει, κανένα πια δεν μου μιλά,
μονάχα ένα με κοιτάζει και δάκρυα χύνει στα κλεφτά.

Ψυχή μου άραγε που να' σαι, σε ποια γωνιά είσαι και κλαις;
Μα θέλω όμως να θυμάσαι , δεν αγαπήθηκες ποτέ.
Δεν φταις εσύ, θέλω να ξέρεις που σ' α΄φησαν στην παγωνιά,
Φταίω εγώ, που σου' χω μάθει να θες συνέχεια να πονάς.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-01-2008