Θαμμένη αγάπη

Δημιουργός: Maria Olsen, Μαρία

Διαβάζεται ΑΡΓΑ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Είναι θαμμένη σε τόπο άγιο και καταραμένο
αυτή η αγάπη
εκεί, όπου τα αποκαίδια της φωτιάς
γίνονται έξαφνα μια πυρκαγιά
που μας πυρπολά, μα δεν μας καίει
μόνο που κάθε κύτταρο του κορμιού μας
είναι εγκλιματισμένο στ’ όνειρό μας

τους νεκρούς δεν τους θρηνώ, απλά τους θάβω
κι’ όμως εσύ μου έδωσες
το δάκρυ
μέσα στης ζωής μου το στεγνό το μοιρολόι
μες στου χειμώνα την φωτιά
μου δωσες κάτι να θρηνήσω

και δες, τώρα που λιώνω μέσα στα χέρια σου σαν μια κολώνα από πάγο
στάλα τη στάλα αχνιστό υγρό δακρύων
μόνο που φοβάμαι μην στο τέλος λιώσω ολόκληρη
και σε μορφή υγρού
φοβάμαι πως πιά δεν θα μ’ αγαπάς
πως πάνω μου σαν σε λασπόνερα θα πατάς

Είναι θαμμένος σε τόπο άγιο, και καταραμένο αυτός ο θρήνος
ριγάει στη σκέψη το κορμί, και περιμένει τη στιγμή
που δάκρυα πίσω απ’ των ματιών τους καθρέφτες
θα ξεχυθούν, και απ’ τα ρυάκια
θα γεμιστούν οι ποταμοί, θα φουσκώσουν οι θάλασσες
θα σηκωθούν οι ωκεανοί να πνίξουνε τον κόσμο

Μα εσύ με κύτταξες στα μάτια και με πήρες αγκαλιά
μου δωσες κάτι να θρηνώ, αληθινό
πως μπορώ να αντισταθώ;
πως θα μπορέσω να μην σ’ αγαπώ;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-01-2008