Κάγκελα

Δημιουργός: AndreasChristodoulou

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αισθάνομαι άνθρωπος κηλιδωμένος ,μερόνυχτα να περπατώ
Έξω απ’τα κάγκελά σου
Και να μην βλέπω να ξανοίγεται μιά πόρτα για να μπώ
Στο σπίτι σου ,κρυφά στη κάμαρά σου

Στον κήπο σου,κρυμμένα στα φυλλώματα στους θάμνους σου επάνω,
Σου τραγουδάν ελεύθερα μελίσσια και πουλιά
Μονάχα εγώ ο ταλαίπωρος,στα κάγκελα κοντεύω να πεθάνω
Και να χαθώ για τα καλά

Φωνάζω,φωνάζω στο κατώφλι σου,φωνάζω σαν λαθρόβιος προφήτης
Στον κόσμο μου φρικτά ταπεινωμένος
Αλλά να φύγω δεν τολμώ,των παρανόμων πάλι να με πείς ο πιο αλήτης
Κι απ’όλους ο πιο καταφρονεμένος

Μολύβι το σκοτάδι ,η νύχτα πήζει πιο πολύ
Μα εσύ δεν συγκινιέσαι
Και δεν ακούγεται ευσπλαχνία στη δεητική φωνή
Δίχως οίκτο και συγχώρεση πλάϊ στο τζάκι σου ξεχνιέσαι............

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-01-2008