Φταίνε τα αισθήματα

Δημιουργός: dragoste, Τσιλιβαράκος Νικόλας

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τα σπίτια μας αντικρυστά κι εμείς οι στυλοβάτες,
λαμπιόνια που στολίσαμε της μοναξιάς τις στράτες.
Αρμύρα πάνω στο κορμί κι αλάτι στην πληγή μας,
όλα όσα δεν αρνήθηκε η άσωτη ζωή μας.

Στη μέση της ακρογιαλιάς βγήκα για να μετρήσω,
βότσαλα κι άμμο χρυσαφί, να βρω, να σου χαρίσω.
Και αν με πέρασες τρελό συγγνώμη σου ζητάω,
βλέπεις, φταίνε τα αισθήματα που πίσω δεν κοιτάω.

Μελάνι μαύρο χύθηκε ξανά στο παρελθόν μας,
και με μουτζούρες σβήσαμε ο, τι ήτανε δικό μας.
Στα πιόνια μου εγώ ξανά τη θέση την αλλάζω,
και ας μου πεις εσύ ξανά, πως ξένος πια φαντάζω.

Στη μέση της ακρογιαλιάς βγήκα για να μετρήσω,
βότσαλα κι άμμο χρυσαφί, να βρω, να σου χαρίσω.
Και αν με πέρασες τρελό συγγνώμη σου ζητάω,
βλέπεις, φταίνε τα αισθήματα που πίσω δεν κοιταώ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-01-2008