Ναυσικά

Δημιουργός: diafana krina

-Ραψωδία ζ (Φαιακίδα)-

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σε ποια αγκαλιά με ξέβρασε το κύμα,
ποια είναι αυτή η 'λιοστάλαχτη κόρη;
Ξέμεινε πάνω μου της θάλασσας η αρμύρα,
πώς έμεινες εσύ εδώ ενώ χαθήκαν όλοι;

Κόρη πες μου τ' όνομά σου
πέθανα μήπως, και είσαι θεά;
Ποιος ʼγγελος μ'άκούμπησε στην Αγκαλιά σου;
Σ' έχω δει στα όνειρά μου τα δειλά.

-Πάνω στη Γή που πάτησες σε λίγο θα κοιμάσαι
Κι αφού θα με γευτείς για πάντα θα χαθείς,
Της Πυθίας τους Χρησμούς να τους θυμάσαι,
αν μ' αγαπήσεις θα πρέπει να σβηστείς.

-Με σκότωσαν οι Χάρυβδες κι οι Σκύλλες
στον ʼδη απο καιρό συνέχεια κατεβαίνω,
δεν αντέχω πια να ζήσω άλλες λύπες
Θέλω απ' των φιλιών Σου το οξυγόνο ν' ανασάνω.

Με μάγεψε η Κίρκη με τσάκισε ο Ποσειδώνας
τραγούδησα με τις Σειρήνες με έγδαραν τα κύματα
Βαρέθηκα να με τυλίγει της Θλίψης ο Κυκλώνας
να μετρώ φθορές, πληγές του χρόνου τα χτυπήματα.

Γι' αυτό πιάσου απ' το χέρι μου και τρέχα με βιασύνη
Να συναντήσουμε τοπία όμορφα και μάτια φλογερά,
Τρέχα μ' ορμή περίσσια τον Χρόνο να νικήσεις δεσποσύνη
πριν κλείσουν της Ευτυχίας οι Πύλες...και μείνουμε Σκιάχτρα Νεκρά.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-12-2004