Λευκές σιωπές

Δημιουργός: Michelangelo, Μιχάλης/Άγγελος

Στην Ευγενία που την αγαπώ πολύ!!!και στις πεταλούδες που νιώθω όταν είμαι δίπλα σου...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η ημέρα πεθαίνει δεν ακούω κραυγές,
οι ψυχές μας καίγονται σε άσβηστες φωτιές.
Σε κοιτάζω όταν κοιμάσαι με μάτια δακρυσμένα,
φωνάζω το όνομα σου σε όνειρα σπασμένα.

Στον δρόμο που περπατώ,
πάντα με φέρνει εδώ,
για να σου πω,
πως σ' αγαπώ!

Μα όσο ποιο κάτω πέφτω,
νιώθω πράγματα που δύσκολα πιστεύω.
Όσο πιο κάτω κοιτάζω,
τόσο ποιο πολύ τρομάζω.

Τα όνειρα μου πέφτουν, γίνονται δάκρυα,
κάποιος πονάει άκου τον πόνο του από μακριά.
Σε κρατάω όταν πονάς δίχως βλέμμα στα μάτια,
τραγουδάω αυτό που αγαπάς και μαζεύω κομμάτια.

Στον δρόμο που περπατώ,
πάντα με φέρνει εδώ,
για να σου πω,
πως σ' αγαπώ!

Μα όσο ποιο κάτω πέφτω,
νιώθω πράγματα που δύσκολα πιστεύω.
Όσο πιο κάτω κοιτάζω,
τόσο ποιο πολύ τρομάζω.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-01-2008