Ήταν σαν όνειρο παράξενο… Δημιουργός: velico, Καλλιόπη Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Ήταν σαν όνειρο παράξενο…
Ήρθες-λέει- από το σκοτάδι μέσα και μου άπλωσες το χέρι
Σα να έβγαινες μέσα από το χάος, τόσο σκοτάδι πίσω σου.
Απλώθηκε το χέρι σου μονάχα στο φως, εσένα δε σε έβλεπα
Και τυραννιόμουνα
Άνοιξες τη χούφτα σου
Και μου προσέφερες δυο δαχτυλίδια
Ένα ασημένιο και ένα χρυσό
Διάλεξα το χρυσό
-η άπληστη-
Το πήρα και το πέρασα
Στον παράμεσο
Και τότε άρχισε-λέει-, το δαχτυλίδι
Να βγάζει φωτιές!!!
Μια φλόγα πυρόξανθη
Τεράστια
Σαν Ήλιος στη χούφτα μου
Είχε το άρωμα, την υφή, τη γεύση του μεταξιού!
Δεν έκαιγε, μα ζέσταινε γλυκά σα Μάνα
Φώτιζε τα πάντα σαν αλήθεια…
Γύρισα τον Ήλιο μου σε κάθε γωνιά
Και ήταν όλα εκεί
Εκεί ήταν ο ζητιάνος και ο πλούσιος
Εκεί ήταν οικογένειες και άκληροι
Εκεί ήταν άγγελοι-φονιάδες και φονιάδες σαν άγγελοι
Εκεί ήταν η αγάπη και το μίσος…
Εκεί ο μόνος, εκεί και ο μοναχός…
Όλα ήταν εκεί…
Και αφού χάρηκα, αφού τρόμαξα,
Αφού απογοητεύτηκα και αφού θυμήθηκα και λησμόνησα
Αφού απελπίστηκα και πάλι ήλπησα
Γύρισα στο χάος σου να δω κι εσένα
………………………………………
…δεν είσαι εκεί…
…χάθηκες…
…πάλι…
Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-01-2008 |