Τα δώρα

Δημιουργός: AndreasChristodoulou

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Άλλη και τούτη η νέα ηδονή ολόδροση απλωμένη γοητεία
Σε κάνει να ξεχνάς τους παγετούς,τα ρίγη του χιονιού
Σε οδηγεί σε αχάρακτες οδούς,σε παράλυση και ατονία
Ανοίγοντας σου δρόμο,για την καθέδρα τ’ουρανού

Λουλουδισμένη είναι κούκλα, γυναίκα επίσημη,εαρινή
Με αφειδή χαρίσματα ανθών κι αυτούσιων καρπών
Στο νάμα λούεται κι αναδύεται οργιώδης και μεστή
Αλλότριος θησαυρός που αλύπητα παιδεύει το γένος των ανδρών .

Εν μέσω του ομίλου κι εγώ των ζωντανών,την κοιτώ,τη λαχταρώ
Μου φάνηκε περίφημη για περιδιάβαση,τοποθεσία προχωρημένη
Στην έκσταση μου επάνω διατίθεμαι να της μιλήσω ,τι να της πώ;
Το παραλείπω,μα άθελα τα κάλλη της διαλαλώ κι ας είναι μακρυσμένη

Φιδίσιο το κορμί καλά χειραγωγημένο,κομίζει θέλγητρα σωρό
Oι ανασασμοί της μύρο,τα μάτια της του ήλιου υψωμός
Αεικίνητο χρυσό κεντρί της βουλιμίας,βλέμμα λεπίδι φονικό
Με χρυσάφια και πολλές παραλλαγές,τέρψη και φώς κατακλυσμός

«Μείνε» μου λεει παρακαλεστικά "και τα ελέη μου θα σκορπίσω
Την αγωνία σου θ’ανταμείψω με φαντασία και γεγονός χειροπιαστό
Με έρωτες,μ’αγάπες παραδείσιες κι ευφραντικές θα σου μιλήσω
Σα μεταλάβεις και τρυγήσεις τον χυμό,η ζωή σου θα βρεί αναπαμό»

Μα στάθηκα αναποφάσιστος κουφός,ένας ανίδεος δειλός
Διάμεσα αυτών των προσφορών,αγνόησα τον πλούτο,την πληθώρα
Κι έμεινα για νύχτες άυπνος για μέρες νηστευτής,σαν δόλιος μοναχός
Αφήνοντας ξοπίσω μου,αγύρευτα κι αδοκίμαστα τα δώρα .....

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-01-2008