Xαμένη Άνοιξη

Δημιουργός: αυγουστης, Αυγουστής Μαρούλης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ψευδαισθήσεις ανθισμένες
αιωρούνται γύρω μου.
Απλώνω το χέρι και τις αδράχνω,
μία, δύο, τρεις.

Εξαφανίζονται αμέσως,
σκάνε σαν τις σαπουνόφουσκες
που φύσαγα παιδί.

Τα λειβάδια πρασινίζουν
κι η φύση αλλάζει δέρμα
σαν το φίδι που ζει μέσα μου,
χρόνια τώρα.

Μεταλάσσεται κι αυτό,
το δηλητήριό του
παραμένει όμως ίδιο.

Δεν παραπονιέμαι, συνήθισα πλέον.
Άκουσα κάποτε πως πέρ΄ απ΄ τις
παγωμένες βουνοκορφές,
πέρ΄ απ΄ τις στέπες των λιμναζόντων ονείρων
κρύβεται η χαμένη Άνοιξη.

Ένα βήμα χιλιόχρονο μας χωρίζει.
Ένα τόσο δα βηματάκι....

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-01-2008