Κουδούνι του κινδύνου

Δημιουργός: dragoste, Τσιλιβαράκος Νικόλας

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το ασανσέρ κι αν κάλεσα, με σκάλες ανεβαίνω,
αλλάζουν πάλι οι εποχές και δεν τις προλαβαίνω,
και μες το καταχείμωνο ψάχνω για καλοκαίρια,
ευχές να κάνω Αύγουστο, που πέφτουνε τ' αστέρια.

Κουδούνι κρούω απότομα και πάλι του κινδύνου,
μα σε σκοτάδι κρύβομαι του μέσου ορόφου εκείνου,
η πόλη όμως άδειασε, κανένας δεν ακούει,
το αίσθημα τη λογική πάντα θα παρακούει.

Ψυχή και σώμα μπλέχτηκαν στο στάλαγμα του χρόνου,
και μπήκανε τα δυο μαζί σε πλυντηρίου τόπο,
ξέβαψαν και σκιστήκανε τα πως και τα γιατί,
τους τύπους ας κρατήσουμε μ' ενός λεπτού σιγή.

Κουδούνι κρούω απότομα και πάλι του κινδύνου,
μα σε σκοτάδι κρύβομαι του μέσου ορόφου εκείνου,
η πόλη όμως άδειασε, κανένας δεν ακούει,
το αίσθημα τη λογική πάντα θα παρακούει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-01-2008