To κτήμα

Δημιουργός: AndreasChristodoulou

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σαν άσυλο ηρεμίας φαίνεται το κτήμα σου απο μακρυά
Απ΄τον πευκώνα πνεύμα δροσιάς φυσάει ισχυρής
Στην είσοδο καλοσωρίζουν φυλλώματα εξωτικά
Που με περίσσιο μύρο αναδίνουν συγκίνηση αναμονής

Θάμνοι αρωματικοί και πικροδάφνες σε υποκλίσεις αυλικές
Κρύβουν τον ηλιο απ’τα μισά σου σκαλοπάτια
Έρημο φαίνεται το σπίτι σου οι πόρτες σφαλιστές
Όμως την κίνηση δεν εμποδίζουν τα έμπειρα μεγάλα σου κρεββάτια

Πόσο εξαίσιο είναι να περιδιαβάζω τις αυλές σου
Κάμαρες ,βαθουλώματα,στοές ισκιαδερές,πυλώνες
Όλα τους,τελετή γαλήνης αυγινής του σήμερα,του χθές σου,
Το θέρος ή την Άνοιξη,αλλά και μέσα στους Χειμώνες

Στο βάθος ένα περιβολάκι,ανοίγεται σε ενάλιες αχτές
Σύσκια φυλλώματα ,θηριώδεις κερασιές λάμπουν απο καρπό
Καρποί χυμώδεις και στητοί που μοιάζουν μ’αναλαμπές
Έχουν πια ωριμάσει,τους ετοιμάζεις τάχα για γλυκό;

Συχνά στο θαύμα και στη λήθη της πρασινάδας σου αυτής
Τρέχω ν’αναπαυθώ,νέον αέρα ν’ανασάνω
Κι ότι μαζεύω πικρία κι απελπισία της ζωής
Πάω εκεί απ΄το μεθυστικό της άρωμα να γιάνω

Με πλήθος ηρεμία ,ακλόνητος σε κατάνυξη ξεσπώ
Κι ας ρέει πιο πέρα όλο απειλή το συντριβάνι,μέγας καταρράχτης
Με γοητεία κι ανήσυχη μανία λαχταρώ πότε τα φρούτα να γευτώ
Κι ας ειναι γύρω μου αψηλός κι απήδηχτος ο φράχτης

Μα σαν η νύχτα πέσει με χαμήλωμα των φώτων και μ’αστέρια
Με υποδέχεται η έπαυλη σου με χαρά παραλλαγμένη
Με χίλια νεύματα απ΄ τα χρυσά και δροσερά της χέρια
Μ’αγγέλματα καρδιάς που κάπου μες στο σπίτι σου χτυπώντας αναμένει

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-01-2008