Γρίφος

Δημιουργός: Θεοδώρα Μονεμβασίτη , Θεοδώρα Μονεμβασίτη

Στην Λιβύη...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έρημος αφιλόξενη σφικτά μη μ’ αγκαλιάζεις
σε τέλος κάθε εποχής μες στο τραγούδι της σιωπής
σε τέλος κάθε αντοχής, μήτε ένα δάκρυ στάζεις.

Μαύρου μανδύα κύματα, σε κίνδυνου ανάσα
σ’ ανάγκη προσαράξαμε μ’ άγνωστη γη αντάμα.
Στης Σύρτης τ’ αβαθή νερά τ’ όνειρο παγιδεύεις
δοκιμασία ανύποπτη πνευματικής μας μέθης.

Συνομωσία που γέννησε η απουσία του χρόνου
κύκλοι παράλληλοι αγνοούν το άγγιγμα του τρόμου.
Συνομωσία που άπλωσε το χρώμα στην εικόνα
με κίτρινο ζωγράφισαν της άμμου τη σενδόνα.



Ζύγωνε ο ήλιος για να δει ποιον θα λυγίσει πρώτα
στο πρόσωπο η υπέρβαση στο βλέμμα στον ιδρώτα.
Σκυτάλη ο τρόμος που περνά στη μέρα και στη νύχτα
αγγίζει κρίσιμες στιγμές, σχίζει εφιάλτη δίχτυα.

Απομακρύνθηκε σεμνά για να κρυφτεί η σελήνη
ψυχρή η νύχτα τύλιξε τους ναύτες σαν ομίχλη.
Ήλιος, φεγγάρι να γελούν κι εκείνοι απορούσαν
Μέρα και Νύχτα σα θεές δυο δυο συνωμοτούσαν.

Βάδισμα που ‘γινε βαρύ και δε ρωτά το σώμα
σα γη ξερή που άνοιγε το στεγνωμένο στόμα.
Βαριά και η αναπνοή υπόσχεση δε δίνει
το πνεύμα μ’ οίκτο ξεδιψά, νερό θεϊκό σαν πίνει.



Τη στιγμή της πρώτης κρίσης όλα συνοψίζονται
μέλλον και παρόν εκ νέου σε δυο οδούς ορίζονται.
Σαν κουραστεί θολώνει ο νους, τα μάτια ξεψυχούνε
η ώρα είναι που οι ουρανοί εμπρός τους θ’ ανοιχτούνε.

Κάθετη θεϊκή ευθεία εφτά πέρασε διαστάσεις
τρεις οι κόρες της Λιβύης στις εντός μας υποστάσεις
στου Ιάσονα τις πύλες μες το νου βαδίζουνε
δίνει απάντηση ο γρίφος αν σοφά τον λύσουνε.

Κουβαλούν τώρα οι ναύτες την Αργώ στον ώμο
σαν τη μάνα* που κρατάει το μωρό στο δρόμο.
Για να βγούνε σε οάσεις διαλογισμού εκτάσεις
συμβουλή και προφητεία μες του νου την απορία.



*σαν τη μάνα που κρατάει εννέα μήνες το μωρό της.

[oι 3 κόρες τις Λιβύης και του Ποσειδώνα
δίνουν στους αργοναύτες το γρίφο
ότι για να σωθούν πρέπει να κάνουν
ότι έκανε η μάνα τους]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-01-2008