η πλαστελινη

Δημιουργός: letitbe, joan

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τα ονειρα μας σαν την πλαστελινη
Πλαθονται και σβηνονται με μιας
Αλλοτε τ’αρπαζει ο βοριας
Κι αλλοτε τα καιει το καμινι.

Ηρθαν εποχες πολύ σκληρες
Κουβαλουν φορτια αλλοιωμενα
Κι όμως εσυ καθεσαι και κλαις
Για τα μεγαλεια τα περασμενα

Προσωπα, μορφες, ιδανικα
Ζουσαν στις στροφες των ποιηματων
Πεσαν σε γραναζια φονικα
Κι εγιναν βορα των κυκλωματων

Ονειρα εικονες και ελπιδες
Εγιναν κομπιουτερ και αριθμοι
Δουλεψαν τρελλοι μηχανισμοι
Κι εστησαν αδιαβατες παγιδες

Κραυγαλεα λογια τα τραγουδια
Μοιαζουν με αλυχτημα σκυλιων
Καποτε ηταν λαμψη αστεριων
Τωρα σε σκυλαδικα, λουλουδια.

Μεσα απ’ την ανθρωπινη επαφη
Καποτε ζητουσες την αγαπη
Τωρα πινεις χρυσωμενο χαπι
Για μια παραισθηση φθηνη

Μεσα σ΄ενα κοσμο « μαγικο»
Θελουνε με δολο να σε βαλουν
Να σε κανουν ευχρηστο υλικο
Και την « αστεροσκονη» σου ταζουν

Κρατα μου τα ματια σφαλιστα
Να περασουν γρηγορα τα χρονια
Δεν αντεχω πια να βλεπω « ψωνια»
Αψυχα κουκλακια πλαστικα

Σαν μια καταιγιδα θα ουρλιαξω
Σ’ ολη αυτην την αθλια βρωμια
Τα δικα τους σχεδια θ’αλλαξω
Τωρα που τους πηρα μυρωδια.

Τα ονειρα μας σαν την πλαστελινη
Πλαθονται και σβηνονται με μιας
Αλλοτε τ’αρπαζει ο βοριας
Κι αλλοτε τα καιει το καμινι

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-01-2008