Σπαραγμός

Δημιουργός: AndreasChristodoulou

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τι κάθομαι κι ανιστορώ σε ώρα πάθους αλλότρια λόγια
Οτι κι αν λέω εικόνες ,προφητείες,κλάματα,δεν ειναι αρμόδια
Δεν το βαστώ θα το φωνάξω: Σ’αγαπώ,όση κι αν διαθέτεις αίγλη και χλιδή
Σε όποια κελλάρια πάμπλουτα κι αν έχεις βουτηχθεί

Κλείσθηκα και μονώθηκα,τα χρόνια που έχασα να ματαβρώ
Προσπάθησα με αφαιρέσεις ν’αναπληρώσω τον καιρό
Μα είναι βαθύριζη η αγάπη με δυνάμεις να πραύνουν ικανές
Πηγάδι αστέρευτο με έγνοιες,μέριμνες και στοργές

Σύνεργα που γεμίζουν τους αδειασμένους χώρους της ψυχής
Των ειδυλλίων πλούσια δώρα στο πανηγύρι της ζωής
Δικές της όλες οι Εδέμ δικοί της κι όλοι οι κήποι
Ελπίδα και παρηγοριά μα η ευστάθεια της λείπει

Ήρθαν και μου κόψανε τα νήματα μου στρέβλωσαν την αρμονία
Φέραν αναταραχή και μια ταιριασμένη δυστυχία
Μάταιες βγήκαν οι έγνιες,κούφιες οι υποσχέσεις και οι προσευχές
Αξιοδάκρυτη και η προσπάθεια,που πλάθει αόρατες τις προσμονές

Και τάχα τώρα οτι μου αφαιρέθει πίσω ποιος θα το δώσει
Στο άδικο που μούγινε ποια μοίρα τη δικαίωση θα αποδώσει ;
Κι εσύ που τις νυχτιές ακόμη θα με βλέπεις,θ’ανακράζεις ποιος ειναι αυτός
Που ότι αγάπησε,του στοίχειωσε,του διαλύθηκε σαν υδρατμός ;

Εσύ που δεν ξερεις τι θα πεί ξεθώριασμα και τι φθορά
Εσύ που τη ζωή μου σφάλισες στην άπνοια και την καταχνιά
Εσύ που ραγίζεις την καρδιά μου και την διαλέγεις κατοικία σου
Και καταδέχεσαι να πεθαίνει η δόλια λίγο λίγο στην αγωνία σου

Εσύ που μια και σου τάχθηκε η μορφή της αστραπής
Όλους τους ήλιους χωρίς έπαρση τροφοδοτείς
Που πλανάσαι σήμερα ,τι καλύτερο απο μένα σε απασχολεί,
Ποιο όνειρο ανεπεξέργαστο ο λογισμός σου ιχνογραφεί;

Έλα στην ερημιά που σε συνάντησα μην δυσπιστείς
Κι ένα επίδεσμο φέρε μαζί σου της πρόχειρης στοργής
Τα χέρια μου μόνο στα ίχνη σου ζητώ και προσδοκώ ν’αγγίξω
Στα χείλη σου οριστικά τον έρωτα μου να στραγγίξω

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-01-2008