Δίπλα στον έσπερο

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[color=black][align=center][B]Δίπλα στον έσπερο, το ανήλιαγο φεγγάρι και κοιμάται
μες στις αγκάλες του ουρανού
νανούρισμα μιας πτώσης ,
ραθυμοπλέξιμο που εφηύραν μυστικά τα πεφταστέρια
Kι εγώ είμαι ξάγρυπνος φρουρός της ομορφιάς τους
εγώ πιστός ακροατής μιας μουσικής που ψάχνει ακόμα τα κλειδιά της

Τόσο ανέβηκα που μίσησα τα ύψη
τόσο βυθίστηκα, τόσο πολύ
που μοιάζει η γνώση με επιφάνεια της νιότης
και τη γυαλίζω τακτικά μη μου φθαρεί.

Τούτος ο χρόνος. . .
Πόσο μάταια διαβαίνει τα λεπτά του
πόσο αβίαστα χορταίνει τη διάρκεια
κι όμως ποτέ δεν βρήκε χώνεψη η αθανασία
λες και ο θάνατος είναι προνόμιο πολλών ακόμα ζώντων

Δίπλα στον έσπερο, λαγοκοιμάται τώρα πια κι ο λογισμός μου
-νέο φεγγάρι αυτόφωτο- κι είναι κοντά,
τόσο κοντά τα βήματα της σκέψης
που μες στο μάκρος της ζωής αν με μελάνι και χαρτί δεν τα χαράξεις
τότε φοβάμαι αληθινά πως θα χαθείς
ή θα σβηστείς με τον καιρό όπως κι εκείνα.

[/B][/align][align=right]Αθανασία Γ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-01-2008