Ο πατέρας μου ο κυρ-κώστας

Δημιουργός: ΛΕΩΝ53, Ηλίας

Αγαπητοί μου φίλοι γεια σας. Ενα βαρύ ζεϊμπέκικο για κείνον που μ' ανάθρεψε και που δεν θα τον ξεχάσω ποτέ. Αϊντε ρε πατέρα βγες στην πίστα τ' ουρανού και φέρε τις γυροβολιές σου, όπως εσύ ήξερες........

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ Ο ΚΥΡ-ΚΩΣΤΑΣ

Όλ’ η φτώχια στριμωγμένη
στην παράγκα του κυρ-Κώστα
σα μια χούφτα όλοι δεμένοι,
ψωμοτύρι και κομπόστα.

Ξεκινούσε με τα πόδια
για τη φάμπρικα να πάει
παγωνιά, τρέμαν τα δόντια,
μεροδούλι, μεροφάϊ.

Όλ’ την ώρα στης ζωής τη βιοπάλη,
πως βαστούσε η ψυχή του τέτοιο χάλι.

Από όλα στερημένος,
για ποτό του χαμομήλι
κι όλη μέρα ο καϋμένος
με χαμόγελο στα χείλη.

Η υγειά του άνω κάτω
ίδρως πια δεν του ‘χε μείνει
ώσπου ένα πια Σαββάτο
βρήκε ο δόλιος τη γαλήνη.

Όλ’ την ώρα στης ζωής τη βιοπάλη,
πως βαστούσε η ψυχή του τέτοιο χάλι.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-01-2008