Το δίλημμα του άντρα

Δημιουργός: Maria Olsen, Μαρία

Αγαπητοί άντρες γράφω απλώς την άποψή μου, αν κάνω λάθος διορθώστε με...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μικρό παιδί γλυκόστομο, καμάρι των γονιών μου
Ανεμελιά στη γειτονιά, χρυσά τα καλοκαίρια
Μα γρήγορα μες στο σχολιό των φόβων των κρυφών μου
Ήρθε με βρήκε η φωνή στου δάσκαλου τα χέρια

Με βιάση όλα για να βρώ τα όρια ζητούσα
Στο τέρμα οι ορμόνες μου και πιά δεν πάει άλλο
Τις κοπελιές με ύποπτη οργή περιφρονούσα
Ως που μιά ερωτεύτηκα, μου πάτησε τον κάλο

Με πρόσταξε ο αγέρας και το σώμα μου
Καυτός πηλός, που ψύχεται τις νύχτες
Κι ανασκαλεύει λυτρωμό της στεναχώριας του
Χτύπος καρδιάς, πάλλεται με τις λύπες

Σαν άντρας πιά, με τη ζωή να απορώ
Ποιός ο σκοπός μου, που ταιριάζω που πατάω
Προμηθευτής, πατέρας κι εραστής εγώ
Κι όμως το νόημα της ζωής δεν ακουμπάω

Πρέπει να είμαι της γυναίκας κυνηγός
Να αξιοποιώ τα απ’ τη φύση ένστικτά μου
Ενώ ταυτόχρονα στη σχέση τρυφερός
Ιππότης gentleman, αυτό να μάθω στα παιδιά μου

Άντρας βαρβάτος στο κρεβάτι, εραστής
Καθαριστής μέσα στο σπίτι, να μοιράζονται οι ρόλοι
Ρομαντικός και ιδεώδης ποιητής
Έτσι μου έρχεται να ρίξω βιτριόλι

Και να μπορούσα, πως θα γίνονταν αυτό
Να ανταποκριθώ στις απαιτήσεις αυτού του ρόλου
Αφού η γυναίκα πήρε τον ρόλο τον πρωταγωνιστικό
Κι ο άντρας έγινε κομπάρσος, στο θέατρο του παραλόγου

Να ο διχασμός μου, που με βρήκε μια βραδιά
Λυτρωτικό ναρκωτικό μου, αυτή η δίνη
Δεν ξέρω αν του παραδείσου κρατάω τα κλειδιά
Ή τα κλειδιά μιας φυλακής, που όλο κλείνει

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-01-2008