Στο ποτάμι

Δημιουργός: Θεοδώρα Μονεμβασίτη , Θεοδώρα Μονεμβασίτη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πλένουν οι μούσες στο ποτάμι μου τη μνήμη
κρύβουν τα βλέφαρα τον μυστικό θεό
μόνη βαδίζω σε ουράνιο γεφύρι
άνθησαν νούφαρα σε μαγικό νερό.

Ηλιόλουστες Αλκυονίδες
βγάλτε με έξω απ’ του χρόνου τον τροχό
στης σιδηράς της εποχής το θλιβερό τραγούδι
να μην ακούω της Αλκυόνας τον αχό.

Βρέχουν τα δάκρυα της ζήσης το αδράχτι
να τα στεγνώσεις τώρα ήλιε σου ζητώ
σε ουρανούς είναι η Ψυχή πάντα μονάχη
ράβει του γάμου της τ' αρχαίο νυφικό.

Στύβουν τα ρούχα στο ποτάμι κι οι μανάδες
και με κοιτάνε στοργικά να μη χαθώ
δε μεγαλώνουν ποτέ οι κόρες για τις μάνες
μητέρα έχω μυστική για οδηγό.

Με δάφνες πλέκω το δικό μου το στεφάνι
το φα μου δείχνει στην κιθάρα η Κλειώ
χάνονται οι ώρες βυθισμένες στο σκοτάδι
τους λεπτοδείκτες στο ρολόι σταματώ.

Το μυστικό το σύμβολο το όνειρο υπερβαίνει
σαν υποτάσσεται η αγάπη στο θεό
μόνο ο κτύπος της καρδιάς το φα μαθαίνει
όλα πεθαίνουν στης ιδέας το λυτρωμό.

Όλα τα ψέματα πεθαίνουνε στο φως
και η αλήθεια στο βαθύ λάμπει σκοτάδι
δρόμος ο έρωτας δεν έχει γυρισμό
όταν στου ύμνου βυθιστείς το πρώτο χάδι.

Γύρω μου ήρθαν περιστέρια τρομαγμένα
που ανησυχούνε για της γης το ριζικό
τα ησυχάζω και τα στέλνω να πετάξουν
σμήνη απλώνουν την ειρήνη στο ναό.

Τ’ όνομα κρύβουνε οι φλύαρες οι λύπες
και την πατρίδα λησμονούνε οι χαρές
μόνο η σιωπή και η βροχή σαν τραγουδήσει
χώμα σκαλίζει στις χρυσές μας εποχές.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-01-2008