Ένα σκοτάδι περιμένω / Έσβησα / Πάλι Δημιουργός: Μαρία Χ., Μαρία Χατζηγιάννη Καλημέρα σας και καλή εβδομάδα... Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Χωρίς μιλιά...
Αγόρασέ με στο παζάρι της ντροπής
Με μία κάλπικη του έρωτα δεκάρα
Πια δεν χρειάζεται μια λέξη να μου πεις
Με ισοπέδωσε του πόθου η αντάρα...
Λησμόνησέ με.. από οίκτο απεχθή
Δεν είμαι γω για τα παλάτια τα δικά σου
Κι αν σου προσέφερα χυδαία ηδονή
Ξέρεις καλά πως δεν χωράω στα όνειρά σου...
Πνίξε με μέσα σε μια θάλασσα θολή
Ένας βυθός.. υγρός και μαύρος.. μου αξίζει
Σαν πόρνη πούλησα το κάθε μου φιλί
Και η ψυχή μου πια κατάματα με βρίζει...
Δώσε μου μόνο την στερνή σου αγκαλιά
Προτού για πάντα με κυκλώσει το σκοτάδι
Θα υποκύψω ταπεινά.. χωρίς μιλιά
Στο τελευταίο της αγάπης σου το χάδι...
4-2-2008 ( στη δουλειά )
----------------------------------------------------------
Μην με λυπηθείς...
Μην με πλησιάζεις.. να χαρείς
Άδικα σου φέρθηκα.. το ξέρω
Πέτα με λοιπόν στη λησμονιά
Κι άσε με σκληρά να υποφέρω...
Μην μου ζητιανεύεις μια στιγμή
Μόνος σπαταλήθηκες στη ζήση
Άσε το κορμί μου να χαθεί
Μέσα στης αγάπης σου τη δύση...
Μην παρακαλάς να σου δοθώ
Τίποτε δεν έχω να προσφέρω
Βγήκα σ' έναν έρωτα γκρεμό
Δίχως ένα πέταγμα να ξέρω...
Μην με λυπηθείς.. δεν σ' αφορά
Τούτη η παράταιρη ζωή μου
Τρέξε να προφτάσεις τη χαρά
Κι άφησε τον πόνο σου μαζί μου...
3-2-2008
----------------------------------------------------------
Κρύο...
Κρύο μ' έχει ζώσει φοβερό
Πάγωσε το άσπρο μου το δέρμα
Πάρε ένα μαχαίρι κοφτερό
Χάραξε επάνω μου το τέρμα...
Τίποτε δεν θέλω τώρα πια
Άχρωμη κατάντησ' η ζωή μου
Βάρκα μοναχή χωρίς κουπιά
Δέρνεται το άμοιρο κορμί μου...
Κρύο στην ψυχή και ερημιά
Πέτρωσε στα χέρια σου η καρδιά μου
Άδειασε κι αυτή η γειτονιά
Πού 'χτισες στα μύχια όνειρά μου...
Τίποτε δεν θέλω να μου πεις
Κάνε μου τη χάρη να σωπάσεις
Φίλησες τα χείλη της ντροπής
Κι έγινα γυαλί για να με σπάσεις...
3-2-2008
---------------------------------------------------------
Κρύψε με...
Κρύψε με στα χέρια σου ξανά
Κέρνα με την άσβεστη φωτιά σου
Κάνε τα σκοτάδια φωτεινά
Μέσα στ' ανελέητα φιλιά σου...
Κρύψε με σε δέκα ουρανούς
Χρώμα να φορούν απ' την σιωπή σου
Ρίξε μου χιλιάδες κεραυνούς
Με το ασυγκράτητο κορμί σου...
Κρύψε με σε μέρη φλογερά
Κάψε με και σκόρπισε την στάχτη
Δως μου καταγάλανα νερά
Για να ταξιδέψω την αγάπη...
Κρύψε με απόψε φανερά
Έρωτας γυμνός να μας ενώσει
Από της φθοράς την συμφορά
Μόνον η αγάπη θα μας σώσει...
3-2-2008
-------------------------------------------------------------------
Σε γυρεύω...
Σε πεδιάδες σε γυρεύω.. σε βουνά
Στην αδυσώπητη της έλλειψης την θλίψη
Μήπως και πάψει η καρδιά μου να πονά
Προτού ο έρωτας στην άβυσσο με πνίξει...
Στις λεωφόρους των χιλιάδων σε ζητώ
Στα πεζοδρόμια που στέκουν οι διαβάτες
Στο μεθυσμένο της αγάπης το πιοτό
Που με κερνούν της απουσίας οι πελάτες...
Σ' αεροδρόμια σε ψάχνω αδειανά
Στ' αεροπλάνα που διασχίζουν τους αιθέρες
Έχει πεθάνει η φωνή απ' το βραχνά
Και με τυφλώνουν με τον ήλιο τους οι μέρες...
Μία παράλογη με βρήκε συμφορά
Και πια τη δύναμη δεν έχω ν' αντιδράσω
Μύρισε σήψη η ζωή και καμφορά
Προτού στα χέρια σου τον έρωτα χορτάσω...
3-2-2008
------------------------------------------------------------------------
Ένα σκοτάδι περιμένω...
Δεν ξέρω πόσο θα αντέξω ν' αγαπώ
Κείνα τα μάτια που μου στέρησες για πάντα
Φωνή δεν έχω στην ψυχή σου να το πω
Πως παίζει πένθιμα της ζήσης μου η μπάντα...
Δεν ξέρω πόσο μ' ερωτεύθηκες βαθιά
Κι ούτε θα μάθω από σένα την αλήθεια
Γίναν τα λόγια που μου χάρισες σπαθιά
Και μου τα κάρφωσες ανάμεσα στα στήθια...
Δεν ξέρω πόσο θα υπάρχει ουρανός
Για να χωράει την απέραντή μου θλίψη
Δεν ξέρω δύναμη αν θά 'βρει ο κεραυνός
Φωτιά να ρίξει στο κορμί και να το πνίξει...
Δεν ξέρω τίποτε.. μονάχα πως πονώ
Και δεν υπάρχει γιατρικό σ' αυτήν την πλάση
Και το νερό είναι στα χείλη μου πικρό
Τι ο καημός σου έχει μέσα μου φωλιάσει...
Δεν ξέρω πόσο θα γκρεμίζομαι στο φως
Ένα σκοτάδι περιμένω να μου δώσεις
Λες πως φοβάσαι πια να ζήσεις ορφανός
Μα εσύ διάλεξες στυγνά να με προδώσεις...
3-2-2008
----------------------------------------------------------------------
Έσβησα...
Έσβησα σαν σπίθα στη σιωπή
Καίγοντας στυγνά τον εαυτό μου
Πίστεψα μια λέξη πού 'χες πει
Κι έλεγα πως σ' έκανα δικό μου...
Έσβησα με γόμα μια ζωή
Για να γεννηθώ πάλι μαζί σου
Πού να φανταστώ πως το κορμί
Δεν θα συναντούσε την ψυχή σου...
Έσβησα τους έρωτες του χθες
Κι έγινα στα χέρια σου παρθένα
Μα σε πλημμυρίσαν ενοχές
Κι έφυγες αγάπη μου στα ξένα...
...
Έσβησα τα φώτα της ντροπής
Κρύφτηκα μονάχη στο σκοτάδι
Μην γυρίσεις πίσω να με βρεις
Τώρα ερωτεύθηκα τον Άδη...
3-2-2008
---------------------------------------------------------------------------
Πάλι...
Πάλι θα γείρω στου κορμιού τον πυρετό
Κάθε σου ρίγος στην ορφάνια μου να κρύψω
Ένα τηλέφωνο δεν ήταν αρκετό
Να μ' εμποδίσει στη σιωπή να υποκύψω...
Πάλι θα μπαίνω σε αέρινες φωλιές
Που είχες χτίσει στο φεγγάρι για τους δυο μας
Θα ξεγελάω το κορμί με εμμονές
Γιατί δεν βρίσκω λογική στον χωρισμό μας...
Πάλι τα λόγια μου θα γίνονται καρφιά
Θα σε σταυρώνω ανελέητα με τύψεις
Για όσα μού 'ταξες ανέλπιδα φιλιά
Για μία πόρτα που δεν τόλμησες ν' ανοίξεις...
Πάλι θα γίνομαι γυναίκα φθονερή
Θα καταριέμαι την ανίερή μου μοίρα
Πόθησα μόνο μιαν αγάπη τρυφερή
Μα όλα τά 'δωσα.. και τίποτα δεν πήρα...
3-2-2008
-----------------------------------------------------------------------
Άπληστη...
Άρρωστη ξύπνησα κι απόψε
Στη ρημαγμένη μου ζωή
Έλα το νήμα της και κόψε
Μα φύγε να σωθείς εσύ...
Άχρηστη κάθε αυταπάτη
Που ερωτεύθηκα τρελά
Αφού με διώχνει η αγάπη
Και με χλευάζει η χαρά...
Άγνωστη κάθε μελωδία
Άναρχος κάθε μου ρυθμός
Κάθε μου "θέλω" παρωδία
Δίχως ανάσα.. δίχως φως...
Άπληστη ήμουν.. και ποθούσα
Δικός μου νά 'σαι μοναχά
Σε ένα όνειρο μεθούσα
Και περπατούσα στα τυφλά...
Μα ξημερώνει κάποια μέρα
Που σου ξυπνά τα λογικά
Και σου φωνάζει με φοβέρα
Πως είναι όλα δανεικά...
3-2-2008 Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-02-2008 |