Ρομπότ Τάλως

Δημιουργός: Θεοδώρα Μονεμβασίτη , Θεοδώρα Μονεμβασίτη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τα παλικάρια ανάσαναν σα βρήκε η λίμνη θάλασσα
κι ο Ιάσανας το δρόμο με ανοικτά πανιά
στον κουρασμένο ώμο ξεχνούν οι ναύτες τα κουπιά
τώρα η Αργώ τους κουβαλά, η Αθηνά επιβλέπει
όσο ο Ορφέας τραγουδά κρυφά η ψυχή τους τρέμει.

Προμήνυμα ο κεραυνός αν έρχεται η μπόρα
μόνο η καρδιά αισθάνεται την κρίσιμη την ώρα
και νιώθει με διαίσθηση χωρίς να δουν τα μάτια
πριν από εμάς γνωρίζει αυτή άγνωστα μονοπάτια.
Μες τη σιωπή βυθίζεται η Μήδεια στην πλώρη
τον κίνδυνο διαισθάνεται η ηλιόλουστη η κόρη
στην Κρήτη πλησιάζουνε που ο Τάλως την φυλάει
ο χάλκινος ο γίγαντας ξένους δεν αγαπάει.



Να δούμε όμως πιο καλά ποιος ήτανε ο Τάλως
το όνομά του σήμαινε "ο Ήλιος", ο μεγάλος.
Από μια χάλκινη εποχή από μια αρχέγονη φυλή
για φύλακα ο Μίνωας τον διόρισε κριτή.
Όταν η Ευρώπη έδωσε στον Δία έρωτα μέλι
μια φαρέτρα κέρδισε που αλάνθαστα είχε βέλη
με ένα σκύλο κυνηγό καλά εκπαιδευμένο
κι ένα γιγάντιο ρομπότ με τη φωτιά δεμένο.
Που είχε φτιαχτεί στου Ήφαιστου το θεϊκό εργαστήρι
φτερωτό κι ευκίνητο για να γυρνά την Κρήτη.

Επάγρυπνο επιτηρεί και κουβαλά στους ώμους
χάλκινα πινάκια με χαραγμένους νόμους
κι η δύναμή του ικανή για να νικά τους στόλους
το μπρούτζινό του το κορμί να μπαίνει στην πυρά
να εκσφενδονίζει βράχους μ’ άνεση από τη στεριά.
Πυρακτωμένο το κορμί αγκάλιαζε τους ναύτες
σφιχτά και τους παρέδιδε σα λάθη στη φωτιά.

Και κάθε χρόνο τρεις φορές την Κρήτη όλη γυρνούσε
τον πλάνεψε η Μήδεια με ξόρκια μυστικά
η κόρη τον παγίδεψε με υποσχέσεων λόγια
σπινθηροβόλες οι ματιές σα μάγου γυρολόγια
με θόρυβο σωριάστηκε σαν πεύκο αφού κοπεί
της θάλασσας η απόκρημνη τον κτύπησε η γη
και στον τρωτό του αστράγαλο τα βράχια φλέβα βρήκαν
στης Κρήτης τ’ όμορφο νησί οι Αργοναύτες βγήκαν.

Στη μοναδική του φλέβα έρεε ολύμπιο αίμα, το ιχώρ..
ξεκινούσε από τον αυχένα και κατέληγε στη φτέρνα
στον αστράγαλο όπου είχε σφηνωμένο ένα καρφί.
Ίσως τα βράχια ν' άνοιξαν τ' αδύναμο σημείο
ίσως η Μήδεια τράβηξε το χάλκινο καρφί.




Την Κρήτη δεν προσπέρασαν οι ναύτες βιαστικά
οι Κρητικοί φιλόξενοι τους δείξαν ζεστασιά.
Για δυο θαλάσσιους θεούς στήσαν’ θυσίες και βωμούς
Γιο και Πατέρα, δεν ξεχνούν, κανόνες έχουν ιερούς
που είναι πλανήτες κοντινοί, Τρίτων και Ποσειδώνας
πνευματικός μοιάζει αυτός ο μυθικός αγώνας…
Κι ένα Μινωικό ναό κτίσαν’ για την Παλλάδα
κι έπειτα συνεχίσανε ταξίδι στην Ελλάδα
σ’ ένα σύμπλεγμα νησιών θα βρει η Αργώ σκοτάδι
που τους θυμίζει τον θεό του κάτω κόσμου, Άδη.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-02-2008