Θέλεις να ζήσουμε ένα παραμύθι?

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Θέλεις να ζήσουμε ένα παραμύθι?</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Θέλεις να ζήσουμε ένα παραμύθι?</b><p>Δημιουργός: CaTHeR|Na<p><i> 5.2.2008</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>         Θέλεις να ζήσουμε ένα παραμύθι?...είπε το παιδάκι στην Κατερίνα και χαμογελασε.<br />
         Απλωσε το χέρι του και περίμενε να του δώσει και εκείνη το δικό της  <br />
         Η Κατερίνα έβλεπε για πρώτη φορά αυτό το παιδάκι<br />
         Αλλά κάτι στο χαμογελό του την έκανε να του δώσει κ εκείνη το χέρι της  <br />
         Τότε το παιδάκι άνοιξε τα φτερά του και την πήγε σε ένα άγνωστο μέρος<br />
         που βρισκόταν στον ουρανό,ήταν πάνω απο τα σύννεφα και απο εκεί μπορούσες να δείς<br />
         όλο τον κόσμο.Είχε καταπράσινα λιβάδια και πολλά ψηλά δέντρα.Είχε ποτάμια με <br />
         γαλήνια κρυστάλινα νερά και ο ήχος από τα τιτιβίσματα των πουλιών ακούγονταν<br />
         τόσο γλυκά που νόμιζες πως τραγούδουσαν για εκείνους.Σου αρέσει εδω?<br />
         Είπε το παιδάκι στην Κατερίνα.Εκείνη με ένα νεύμα του απάντησε πως της αρέσει<br />
         αλλά είπε πως σε λίγο θα πρέπει να φύγει.Το παιδακι της είπε...για εσένα το<br />
         έφτιαξα αυτό το μέρος,για να σε αγαπώ από εδώ,μακριά από των ανθρώπων την κακία<br />
         και τις πράξεις απο συμφέρον του κόσμου.Η Κατερίνα σάστισε και δεν μιλούσε για<br />
         αρκετή ώρα.Μα πως με αγάπάς τόσο?είπε.Το παιδάκι απάντησε πως η Κατερινα <br />
         ήταν ότι ομορφοτερο είχε δεί και πως τον έκανε να αίσθάνεται για εκείνη<br />
         προτογνωρα και αληθινάσυναισθήματα.Η Κατερίνα του απάντησε..Εγώ όμως δεν ξέρω <br />
         αν μπορώ να σε αγαπήσω τόσο όσο εσύ.<br />
         Η καρδία μου δεν μπορεί να εμπιστευτεί εύκολα και έχει πληγές.<br />
         να,δες...του είπε.και του έδειξε την καρδιά της..η καρδιά της ήταν γεμάτη με<br />
         μεγάλες και θαθιές ουλές και σε κάποια σημεία υπήρχαν μικρά τσακίσματα...<br />
         Τότε το παιδάκι λυπήθηκε μα χαμογέλασε και είπε..η αγάπη μου θα προσπαθήσει<br />
         να γιατρέψει τις ουλές σου και να διώξει τα τσακίσματα πού έχει.Ποτέ δεν θα σου<br />
         κάνει καινούρια τσακίσματα και ουλές.Η Κατερίνα είπε...δεν ξέρω αν μπορώ να σε<br />
         εμπιστευτώ...Τότε το παιδάκι είπε πως για την αγάπη αξίζει να ρισκάρεις την<br />
         καρδιά σου.Και αν είναι αληθινή δεν θα χάσεις ποτέ από αυτήν.Να,δες την δική<br />
         μου καρδία.Είπε το παιδάκι.και της έδειξε την καρδιά του.Ήταν λές και είχε κοπεί<br />
         και είχε κολληθεί ξανά.Κάποια κομμάτια είχαν φύγει τελειώς και ήταν σαν να<br />
         κρέμοταν απο κάποια μίκρη εσοχή.Άλλα το χρώμα της ήταν κατακκόκινο,ήταν<br />
         πολύ ζωηρή και χτυπούσε τόσο δυνατά που ο ήχος της κάλυπτε το τιτίβισμα<br />
         των πουλιών και ακουγόταν σε όλον τον ουρανό,Για εσένα χτυπάει.Της είπε<br />
         και κάλυψε παλι την καρδιά του.Εδώ μπορείς να έρχεσαι όποτε θέλεις είπε<br />
         το παιδάκι στην Κατερίνα που βιαζόταν πλέον να φύγει.Θα σου δώσω να φτερά<br />
         μου,της είπε και όποτε κοιτάζεις τον ουρανό θα μπορείς να πετάς και να <br />
         έρχεσαι μέχρι εδώ.Εδώ θα με βρίσκεις πάντα και θα σε περιμένω.Να σου δίνω<br />
         αγάπη και να περνάμε μαζί τον  καιρό μας σαν να είμαστε ένα.<br />
         Η Κατερίνα κούνησε προβληματισμένη το κεφάλι και είπε στο παιδάκι να την<br />
         κατεβάσει πίσω στο κόσμο.Έτσι και έγινε.μετά απο λίγο βρίσκονταν εκεί που<br />
         είχαν προτοσυναντηθεί.Η Κατερίνα χαμογέλασε στο παιδάκι,του έδώσε ένα φιλί στο <br />
         μάγουλο και τον χαιρέτησε.Το παιδάκι της είπε.μην ξεχνάς αυτό που σού είπα<br />
         όταν κοιτάξεις τον ουρανό θα πετάς πανώ απο τα σύννεφα και εγω εκεί θα σε<br />
         περιμένω και θα σε αγάπω με όλη μου την καρδιά.Ετσι το παιδάκι χαμογέλασε <br />
         και χάθηκε.Η Κατερίνα πήρε τον δρόμο για το σπίτι της.<br />
        Οι μέρες κυλούσαν για την Κατερίνα,μέσα στον κόσμο τον γήινο όπου ζούσε<br />
         με τις μικρές χαρές αλλά και τα προβλήματα,τις υποχρεώσεις και τις ανάγκες<br />
         των ανθρώπων.Όπου μια μέρα η Κατερίνα ήταν λυπημένη έψαχνε μία αγάπη να<br />
         της πάρει την λύπη αυτή.Τότε θυμήθηκε τα λόγια του παιδιού και κοίταξε προς<br />
         τον ουρανό.Ξάφνου φτέρα βγήκαν στους ώμους της και άρχισε να πετά.Μετά από<br />
         λίγη ώρα έφτασε στο μέρος όπου της είχε πει το παιδάκι,ψήλα στον ουρανό.Το<br />
         παιδάκι που ήταν λίγο πιο πέρα την είδε και έτρεξε αμέσως να την αγκαλιάσει<br />
         .της είπε..σε περίμενα..χαμογέλασε και της είπε πως την αγάπάει.Τα μάτια του<br />
         παιδίου έλαμπαν απο χαρά και το προσωπό του φώτιζε ένα μεγάλο χαμόγελο.Η Κατερινα<br />
         είπε πως σε αυτό το μέρος ένιωθε ηρεμία και γαλήνη και πως ήθελε να έρχεται<br />
         αρκετές φορές.Το παιδάκι ήταν ευτυχισμένο.Η Κατερίνα γυρνούσε στον κόσμο της<br />
         και κάθε μέρα κοιτάζοντας τον ουρανό πήγαινε στο παιδάκι και περνούσαν ώρες<br />
         μαζί.Έκαναν μπάνιο στα νερά των ποταμών και έτρεχαν στα καταπράσινα λιβάδια<br />
         καθόντουσαν κάτω απο από ένα δέντρο,απο τα πολλά που υπήρχαν και μιλούσαν ώρες<br />
         πολλές για τα ονειρά τους,για το μέλλον για τα πράγματα που τους είχαν συμβεί<br />
         πειράζονταν και έκαναν πλάκα,γελούσαν και ήταν σαν μία καρδιά που ήταν μέσα σε<br />
         δύο άτομα.Διάλεγαν πάντα να κάθονται κάτω απο ένα συγκεκριμένο δέντρο όταν <br />
         μιλούσαν.Το παιδάκι το έλεγε το δέντρο της αγάπης.Της Κατερίνας της άρεσε<br />
         το συγκεκριμένο γιατί το χρώμα από τους καρπους του,ήταν το αγαπημένο της.<br />
         Το παιδάκι έλεγε συνεχώς στην Κατερίνα.Σ αγαπάω με όλη μου την καρδιά.Εσυ?<br />
         Η Κατερίνα χαμογελούσε και απαντούσε πως δεν ξέρει ακόμα αλλα συμπαθεί πολύ<br />
         το παιδάκι γιατί την κάνει να νιώθει όμορφα.Ο χρόνος περνούσε και οι δυό τους<br />
         έβλεπαν το κόσμο απο ψηλά,έπαιζαν,γελούσαν,πειράζονταν και είχαν όλο το μέρος<br />
         δικό τους..Όταν κουράζονταν κάθονταν πάντα κάτω απο το δέντρο τους και συζητούσαν.<br />
         Το παιδάκι έλεγε ξανά και ξανά στην Κατερίνα..Σ αγαπάω με όλη μου την καρδιά.Εσυ?<br />
         Η Κατερίνα δεν του απαντούσε,ίσως επειδή δεν ήθελε η επείδη απλά τον συμπαθούσε<br />
         η επειδή ήθελε να κρατήσει πράγματα για τον ευατό της.Το παιδάκι της έλεγε πάντα<br />
         και της το έδειχνε.Της έλεγε..Σ αγαπάω με όλη μου την καρδιά.Εσυ?.Ίσως επειδή<br />
         είχε ανάγκη να ακούσει ένα σ αγαπώ απο τα χείλη της,αλλά και πάλι δεν παραπονιόταν<br />
         Ήταν μαζί της,και αυτό και μόνο τον γέμιζε χαρά.Σχεδόν όλη την μέρα ήταν παρέα<br />
         και οι δύο έκαναν μαζί πράγματα που δεν είχαν κάνει ξανά στον κόσμο τον γήινο<br />
         γιατί μάλλον θα ντρέπονταν να τα κάνουν.Απο τα γέλια τους πλημμύριζε όλος ο<br />
         ουρανός απο άκρη σε άκρη.Ακόμη και τα πουλιά όταν άπλωναν τα χέρια τους έρχονταν<br />
         και κάθονταν επάνω.Το παιδάκι διάλεγε κάθε μέρα για την Κατερίνα τα πιο όμορφα<br />
         λουλούδια.Την περίμενε και της τα έδινε όταν εκείνη ερχόταν στον ουρανό<br />
         Το παιδάκι ερωτεύοταν την Κατερίνα και δεν άντεχε μακρία της,ήθελε να είναι<br />
         για πάντα κοντά της.Η Κατερίνα ένιωσε να πιέζεται απο την αγάπη του παιδιού<br />
         και ήθελε για λίγο καιρό να κάτσει να σκεφτεί.Έτσι πέρασαν μέρες και η Κατερίνα<br />
         δεν κοίταξε στον ουρανό.Ξεχάστηκε στον κόσμο τον γήινο και συνήθισε την <br />
         καθημερινότητα της ζωής της.Μα τα συναισθήματα στο κόσμο τον γήινο δεν υπάρχουν<br />
         σχεδόν,ούτε η αγάπη,ούτε η αλήθεια.Η Κατερίνα το είδε αυτό και ένιωσε την ανάγκη<br />
         να κοιτάξει προς τον ουρανό και να πάει στο παιδάκι.Φτάνονταν στον ουρανό το<br />
         παιδάκι δεν ηταν να την περιμένει για να της προσφέρει λουλούδια όπως έκανε κάθε<br />
         φορά.Η Κατερίνα φοβήθηκε και έψαξε σε όλα τα μέρη που έπαιζαν παλιότερα.Μετά πήγε<br />
         στο δέντρο όπου κάθονταν και μιλούσαν.Στο δέντρο τους.Εκεί βρήκε το παιδάκι να<br />
         κρατάει ένα μπουκέτο απο όμορφα λουλούδια στα χέρια.Ήταν ασάλευτο.Η Κατερίνα<br />
         έπιασε το χέρι του και ήταν παγωμένο.Κοίταξε την καρδιά του και δεν χτυπούσε<br />
         πια.Παρατήρησε πως είχε κοπεί στα δύο η καρδιά του.Δεν άντεξε την απουσία της<br />
         Κατερίνας.Η Κατερίνα δάκρυσε.Κάτι ψέλλισε πάνω απο το προσκεφάλι του παιδιού και<br />
         γύρισε στον κόσμο τον γήινο.Ίσως να ψέλλισε.Σ αγαπώ με όλη μου την καρδιά...Πότε<br />
         δεν θα το ακούσει αυτό το παιδάκι.Η Κατερίνα από αυτόν τον κόσμο όταν κοιτάζει τον<br />
         ουρανό θα θυμάται μία αληθινή αγάπη,με όλη την καρδιά που της έδωσαν,ίσως και ένα<br />
         παραμυθι......................................................................................................................................<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-02-2008</td><td valign=top></td></table><br />