Ξύλινη θωριά

Δημιουργός: Ζαφείρης Γιάννης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ήτανε τότε που Αύγουστο
έβρεχε πλάνες δύστροπες
και ένα χορό από αστραπές.
Ήταν τότε που γδύσαμε
τα μάτια σου απ' τις μπογιές
λες και έγιναν όλα εχθές.
Ήταν εκείνες οι άνοστες
θωριές ντυμένες στο μελί,
σαν ένα ψεύτικο χαλί

Τα μάτια σου ήταν ξύλινα
έδερναν όλους τους δειλούς, κι ύστερα έστηναν χορούς,
Τα μάτια σου ήταν ξύλινα
Ρηχά λιμάνια πήλινα
που λιμενίζανε φτωχούς, μα που να φτάσει εκεί ο νους.

Τα μάτια σου ήταν ξύλινα
που ανεμίζανε καημούς και δύο αναστεναγμούς,
μα τώρα είναι πύρινα,
φτύνουν φωτιές και στους καπνούς, καίγομαι εγώ και δε μ' ακούς.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-10-2003