Η κούνια του πάρκου

Δημιουργός: Αστεροτρόπιο (Jeny)

Στην ανιψιά μου που σαν σήμερα μου δώρισε την παρουσία της ύπαρξής της και σ' όλους τους φίλους που γρήγορα περπάτησαν πάνω μου.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κι εκεί που κάποτε καθόμουν σε τοιχάκια,
σε στάσεις λεωφορείων
κατα γράφοντας σκέψεις,
την ώρα της αναμονής δημιουργικά,
με φαντασία
να σκοτώσω
λεπτά
άλλαξα πόλη ξαφνικά.

Κάθισα σε μια κούνια του πάρκου
-πόσες μέρες, νύχτες, ώρες μπήκαν μέσα μου,
έξω μου, ξυστά, παραδίπλα από τότε που είχα έρθει ξανά-
ενεργοποίησα τη μουσική στο κινητό
Epitaph του King Crimson,
άφησα το κρύο αεράκι
-χειμώνας μπαίνει-
και τα πουλιά να με σκεπάσουν με τη μελωδία
κι αφέθηκα.
Πάνω-κάτω
τα πόδια άφησα ψηλά
τι ελευθερία ξαφνικά
σε μια κούνια που τρίζει στην ψυχή μου.

Νύχτωσε.
Πίσω μου ένα καφέ μπαρ.
Βολεύτηκα σε δύο καρέκλες
κι ένα τσάι με δύο κέικ
από δυο χέρια ζεστά κι ένα χαμόγελο φωτεινό
λίγες άμεσες κουβέντες
σπάσανε τα φράγματα της τυπικότητας.
Αυτό είναι το καλωσόρισες στον τόπο σου ξανά
-μου είπε η πετούμενη ακόμα σκέψη μου-
σαν το γρήγορο αυτοκίνητο που η Tracy σπιντάρει στα ηχεία.

Ποιος είπε περπάτα αργά για να φτάσεις γρήγορα;
Μπούρδες.
Γρήγορα περπατάει κανείς στην καρδιά
και το φευγιό γίνεται τόσο αργό
που φτάνει στο ποτέ.

Ηράκλειο, 14-11-2007

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-02-2008