ο Καζαντζίδης στα παλιά Κτελ

Δημιουργός: Spartinos, Νικολακάκος Γεώργιος

Μεχρι να ξαναμπουν τα ποιηματα του Αγγελου θα βαζω καπου καπου ενα απο αυτα κι ας εκνευριζονται κάποιοι

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ο Καζαντζίδης στα παλιά ΚΤΕΛ
( Δημιουργός- Βραχνός προφήτης- Αγγελος Παπαγεωργίου)

Οι ταξιδιώτες, στα παλιά τα πρακτορεία,
μ' ύφος χαμένο τα ρολόγια τους κοιτούν,
ίσκιοι σκυφτοί, σιμά στα κρύα λεωφορεία,
στης Ερημιάς τους το σκοινί ακροβατούν.

Μ' ένα τσιγάρο στα θαμπά, σφιγμένα χείλη
και χέρια ωχρά στης τσέπης τον βαθύ γκρεμό,
λυπητερά σονέτα μοιάζουν του Μαβίλη,
στου ψεύτη-αιώνα σφηνωμένα το λαιμό.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Στάζει η σκεπή μελαγχολία κι αυτοί κρυώνουν,
φουσκώνει ο χείμαρρος ως πάνω της σιωπής
κι όπως με βιάση τα μπαγκάζια τους φορτώνουν,
τρίζουνε μέσα οι μεντεσέδες της ψυχής.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Μπαίνουν στ' αμάξι. Στο σφιχτά-κλεισμένο στόμα,
μια δεκαρούλα - ψέλνοντας βουβά - βαστούν
κι ώσπου ν' ανέβει ο οδηγός,ετούτοι ακόμα
πίσω απ' το τζάμι, δακρυσμένοι, χαιρετούν

κάτι ψωριάρικα περαστικά ζαγάρια,
που τους θυμίζουν τη δικιά τους τη ζωή
που διάβηκε άδοξα κι αφήκε οπίσω χνάρια
σαν των σκυλιών τα ίχνη τα λερά στη γη !
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Κλείνει ο εισπράκτορας την μπροστινή την πόρτα,
βάζει ο οδηγός μπροστά, αργά, τη μηχανή
κι ο Καζαντζίδης, δυο θλιμμένα ζεύει ακόρντα
κι οργώνει στήθια, λαμαρίνες και γυαλί.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Ώσπου να φτάσουνε στη γέφυρα στο Ρίο,
παγάνα οι μνήμες θα 'χουν βγει στη σκοτεινιά
κι αυτοί στο τζάμι το θολό, βαθιά, το κρύο,
θα ταξιδεύουνε στων άστρων τ' ανοιχτά !
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Οι ταξιδιώτες, στα παλιά τα πρακτορεία,
σαν γκρίζα σύννεφα απ' ομίχλη κι ερημιά,
χώνονται στ' άραχλα, βουβά λεωφορεία,
και τα σηκώνουνε στου Βέγα τα βουνά !

Γρυλλίζουν πίσω τα σκυλιά και χώνουν τ΄ άσπρα
τα δόντια στ' άσαρκο της νύχτας το κορμί
κι εκείνοι βγάζουν και τους ρίχνουν ,πάνω απ' τ' άστρα,
τη μοναξιά τους να τη φάν' σπειρί-σπειρί !

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-02-2008