Αντίδοτο Θανάτου

Δημιουργός: ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ, Διαμαντής Παππάς

Αυτό το ζειμπέκικο το αφιερώνω σ' όλα τα φιλαράκια των στίχων για μια ακόμη γυροβολιά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στο δρόμο της αγάπης μας
πηγαίναμε με χίλια
μα ξέφυγες σε μια στροφή
και μ’ έφαγε η ζήλια.

Και τώρα μόνος έμεινα
με μια ψυχή να κλαίει
τις άχρωμες τις Κυριακές
να ψάχνω τι μου φταίει.

Ρ
Ας ήταν και να σ’ έφερνε
τ’ αγέρι στα φτερά του
γιατί’ ναι η αγάπη σου
αντίδοτο θανάτου.
Ας ήταν και ν’ ερχόσουνα
σαν όνειρο φευγάτο
γιατί έχω μια καρδιά
που δεν το βάζει κάτω.


Στο δρόμο της αγάπης μας
στο ίδιο σταυροδρόμι
εκεί που μ’ εγκατέλειψες
σε περιμένω ακόμη.

Κι αν είμαι απ’ το ατύχημα
βαριά τραυματισμένος
ποτέ μου δεν μετάνιωσα
που είμαι ερωτευμένος.

Ρ
Ας ήταν και να σ’ έφερνε
τ’ αγέρι στα φτερά του
γιατί’ ναι η αγάπη σου
αντίδοτο θανάτου.
Ας ήταν και ν’ ερχόσουνα
σαν όνειρο φευγάτο
γιατί έχω μια καρδιά
που δεν το βάζει κάτω.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-02-2008