Αφήστε με να ζήσω / Η λησμονιά Δημιουργός: Μαρία Χ., Μαρία Χατζηγιάννη Μία προσωπική μου άποψη περί λησμονιάς.. ζούμε για να έχουμε να θυμόμαστε.. όχι για να ξεχνάμε.. ό,τι κι αν μας συμβαίνει... από στιχοσχόλιο... καλημέρα σας... Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Αφήστε με να ζήσω...
Ποιός να μου δώσει τη χαρά που προσδοκώ
Όσα με πόνεσαν στυγνά να μαχαιρώσει
Ποιός ν' αναστήσει το κορμί μου το νεκρό
Χωρίς στο τέλος σαν δειλός να με προδώσει...
Πια δεν με πείθουνε τα λόγια τα χρυσά
Δεν θέλω τίποτε κανένας να μου τάξει
Μέσα μου άνεμος ασίγαστος φυσά
Κι όλες τις κάλπικες ελπίδες θα πετάξει...
Ποιός να αγγίξει τις ευαίσθητες χορδές
Χωρίς να σπάσουνε στα δόλια του τα νύχια
Ποιός να βαδίσει στο αιμάτινο το χθες
Να ψηλαφίσει τα βιώματα τα μύχια...
Πια δεν γυρεύω σε μια κρύπτη να κλειστώ
Μέσα σε άγρια δεσμά να ξεψυχίσω
Στη λογική σας δεν ποθώ να βυθιστώ
Σαν δεν με δέχεστε.. αφήστε με να ζήσω !...
8-2-2008
--------------------------------------------------------------------
Η λησμονιά...
Είναι καλή η λησμονιά.. αν το μπορείς
Ό,τι αγάπησες στη λήθη να πετάξεις
Να πεις πως είναι πια αργά.. αντί νωρίς
Σαν ένα ρούχο που απλά.. θα το αλλάξεις...
Είναι καλή η λησμονιά.. μην το γελάς
Αρκεί να πείσεις την ψυχή.. κι όχι το σώμα
Τέρμα το γκάζι στη ζωή σου αν πατάς
Πάνω σε άσφαλτο στρωτή.. κι όχι στο χώμα...
Είναι καλή η λησμονιά.. ναι.. συμφωνώ !
Αν το μπορείς κάθε σου σήμερα να θάβεις
Ούτε κι εμένα μου αρέσει να πονώ
Να πέφτω μόνη στο ιστό δόλιας αράχνης...
Είναι καλή η λησμονιά.. μα δεν θα πιω
Εγώ δεν στήνω ό,τι έζησα στον τοίχο
Θα προτιμούσα τώρα μόλις να χαθώ
Παρά ν' ακούσω της σκανδάλης μου τον ήχο !...
7-2-2008
Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-02-2008 |